Vakantie Peru/Bolivia: (Shoestring) groepsreis 24 dagen

Klik op afb. voor vergroting

Dag 1: Amsterdam naar Lima

De vakantiepret begon al enkele dagen geleden met het bij elkaar zoeken van alle reisspullen en het inpakken van de rugzak en daypack. Wat zal ik meenemen? Tijdens de reis zowel op zeeniveau als dik 4000 meter hoog. Van tropisch warmte tot nachtvorst. Weer een hele klus om alle benodigdheden in de tassen te krijgen. Het past weer net.

Vanmorgen vroeg opgestaan na een paar uurtjes slapen. Filevrij naar Schiphol gereden (da's het voordeel van weggaan in augustus). Inchecken verliep soepel. En nu maar wachten. Op tijd vertrokken op weg naar de 1e tussenstop: Atlanta (VS).
Schiphol

Dag 2: Aankomst in Lima, naar Ica

's Nachts tegen twaalven aangekomen op het vliegveld in Lima, Peru. Kennisgemaakt met de groep. 20 Man en vrouw sterk: 7 stellen en 6 alleenboekers. Eerste indruk: leuke gezellige interessante mensen. Iedereen is bekaf. Bij aankomst wacht ons een onaangename verrassing. We moeten namelijk om 5 uur a.m. uit de veren. Aangekomen in het hotel de bagage omgepakt en snel het bed ingedoken. Drie uur later gaat de wekker en helaas...... geen oog dicht kunnen doen. Hoofd nog vol van de reis en de eerste indrukken. Snel wat sneetjes geroosterd brood met jam naar binnengewerkt en dan de bus in. Bus valt alleszins mee. Niet onbelangrijk, want je verblijft op dit soorten reizen heel wat uurtjes in zo'n voertuig.

We rijden zuidwaarts door de woestijn, die zich van het midden van Chili tot aan het noorden van Peru uitstrekt als een smalle, droge kuststrook waar weinig leven wordt aangetroffen, maar waar met behulp van irrigatiesystemen steeds meer landbouw wordt bedreven. Bij de eerste tussenstop wordt het kraampje van een lokale manderijnen annex bananenverkoper leeggekocht. Wat extra vitaminen kunnen we wel gebruiken voor de komende dagen.

In de omgeving van Pisco stoppen we bij een haventje, waar een speedboot voor ons klaar ligt voor een excursie naar de Ballestas eilanden (ook wel de Galapagos eilanden voor de "poor man" genoemd). Deze eilandengroep ligt op een half uur varen en vormt het leefgebied van duizenden zeeleeuwen, pinguïns, Peruaanse aalscholvers en rots- en bruine pelikanen.
Doorkijkje bij Ballestas eilanden

We varen oa langs de 'Candelabra', een in rotsen uitgehouwen tekening waarvan de betekenis en oorsprong nog steeds onbekend is. De eilanden zijn beschermd natuurgebied. Eens in de vier jaar wordt deze regel verbroken. Dan komen de Peruaanse guano-stekers aan wal om de nitraatrijke uitwerpselen van de vogels te verzamelen. Dat guano een zeer belangrijk bestanddeel vormt van meststof werd pas in de negentiende eeuw ontdekt waardoor Peru anno nu de grootste exporteur ter wereld is.
Zeeleeuwen of pelsrob (?)

Resten van een oude hijskraan op het eiland

Terug in de haven lunchen we met de hele groep. Op aanraden van onze reisleider Fabian laat ik me verleiden tot het eten van rauwe vis "gemarineerd" in gekookt limoensap. Smaakt prima.

We stappen weer de bus in op weg naar wat later blijkt het hoogtepunt van de dag wordt: de oase Huacachina, zo'n 5 km gelegen van Ica. Het is een oase met centraal een klein meertje met er om heen palmbomen, huisjes, restaurantjes, hostals en wat terrasjes. Verder is er niets. De oase zelf wordt omgeven door metershoge zandduinen. Komt allemaal erg relaxed over. De attractie van deze oase is dat je in de duinen rondom kunt gaan "sandboarden" of met een buggy op en af de duinen kunt crossen. In afwachting van deze activiteiten strijken we na een korte verkenning van de oase neer op een van de terassen. We worden in het Nederlands verwelkomd door een van de obers die enige propper-vaardigheden ten toon spreidt. Da's een minpuntje. In deze uithoek van de wereld worden we liever aangesproken in de eigen plaatselijke taal is de mening van ons als terrasgangers. Anders krijgt het al snel een hoog Costa del Sol-gehalte. Verder toppie: strak blauwe lucht, warm en fantastisch uitzicht.
Huacachina

Na ruim een uur worden we in drie buggies geladen. Een buggy is eigenlijk niks anders dan 7-10 stoelen in een kooiconstructie op vier wielen met een superkrachtige motor. Als we allemaal in onze 4-puntsgordel zijn gegespt, wordt er gas gegeven en jagen we de eerste duinhelling op. Eenmaal de helling beklommen volgt bijna altijd weer de even steile afdaling. Deze ervaring kun je vergelijken met de Python van de Efteling. Na het nodige gescheur, stoppen we boven een duin en worden de meegebrachte "boarden" uitgeladen. Na enige instructie suizen de eerste waaghalzen naar beneden. Uiteindelijk ondergaan alle groepsgenoten op mij en een ander na deze waaghalzerij. Heb een goed argument om niet mee te doen...........wie legt anders deze zandhapperij vast op foto? Op wat schaaf- en blauwe plekken na, raakt niemand gewond. Wel sneuvelt het fototoestel van Frank (letterlijk gevuld met zand) en de zonnebril van Maria/Marlies. Voor filmpjes van buggies en sandboarding, click op de volgende link: http://nl.youtube.com/results?search_query=Huacachina+buggy+sandboarding&search_type=&aq=f
sandboarden

Overigens............het duinlandschap zelf is ook fantastisch om vast te leggen. Je hebt het idee dat je midden in de Sahara zit. Geinstalleerd boven op een duin zien we de zon ondergaan en gaan we snel terug, want met het verdwijnen van de zon zakt de temperatuur ook behoorlijk. Het is gewoon koud!!

Om een uurtje of zeven komen we aan op de plaats van overnachting. Noodgedwongen moeten we daar ook eten. De culinaire experience van de lunch wordt niet herhaald..........vanavond de andere kant geproefd van het spectrum. Na een spelletje Yatzee vroeg het bed ingedoken.

Dag 3: Ica - Nazca

Na een onrustige nacht weer vroeg op. Met de bus gaan we naar Nazca (ongeveer 3 uur rijden), bekend om de intrigerende Nazca-lijnen. De herkomst en functie van de Nazcalijnen zijn tot op heden nog steeds een groot mysterie. Sommige lijnen stellen dieren voor, zoals o.a. een 90 meter grote aap en een 180 meter lange hagedis. Andere zijn lijnenpatronen, zoals kaarsrechte kilometerslange lijnen en gigantische driehoeken. Er zijn diverse theorieën over de functie en achtergrond van deze lijnen. De meest plausibele theorie is misschien wel die van Dr. Maria Reiche, een Duitse wiskundige, die een groot deel van haar leven gewijd heeft aan de bestudering van deze lijnen. Zij zegt dat de tekeningen deel uitmaken van een astronomische kalender. We stoppen bij een 12 meter hoge uitkijktoren aan de kant van de weg waar we een drietal figuren kunnen bewonderen.

De weg naar Nazca vanuit de uitkijktoren

Deze dag bezoeken we het kerkhof van Chauchilla (een tiental gaten in de grond midden in een woestijnvlakte, waarin een aantal gemummificeerde lijken liggen met de nodige losse botten, potten en pannen), een ex-golddigger en een werkplaatsje waar allerlei producten van klei worden gemaakt.

de vlakte bij Chauchilla

De graven

Mummie nr 3

Mummie nr 5

's Avonds gaan we eten in een nabijgelegen restaurant met een show van een Peruaanse orkestje en een Afrikaanse (!?) dansgroep.

Dag 4: Nazca - Arequipa

Vanmorgen vroeg uit de veren. We gaan vliegend de Nazca-lijnen bekijken. We worden op het ergste voorbereid: bumpsy vlucht, gevaar van misselijkheid/overgeven en lange wachttijden (van een stel Duitsers hoorden we gisteren dat zij ruim 3 uur op het vliegveld hadden gewacht, en uiteindelijk het niet doorging). Wat niet helpt is het bericht dat in 2007 een vliegtuigje vol met Franse toeristen is neergestort. Het gerucht gaat dat dit het gevolg was van een lege(?!) tank. De wachttijd valt mee. Een uur later dan gepland vertrekken we naar het vliegveld. We hebben geluk. Onze groep kan meteen de lucht in. Verdeeld in groepjes van vijf man worden we in kleine Cesna's gepropd. Zit voorin, naast een toch wel erg jong (wsch ex-coca) pilootje. Een kort aanloopje en dan laten we de startbaan achter ons. Het fotograferen/bekijken van de lijnen vergt zowel van de piloot als de fotograaf/passagier de nodige skills. Bij elk figuur legt de piloot zijn vliegtuig eerst op de rechter en vervolgens de linker zijde.

Nazca lines

Nazca lines

Tijdens deze manoevres geeft hij uitleg waar je moet kijken (handig!), maar ook is hij in staat om contact met de grond te houden en zijn mobieltje te bedienen. De passagier probeert zijn eten binnen te houden, zijn/haar fototoestel te focussen en stil te houden en gelijktijdig van dit alles te genieten. De hele trip duurt ongeveer 40 minuten. Op de terugweg vliegen we over het stadje Nazca en stappen even later (de een wat bleker als de ander) veilig het vliegtuig uit.

Nazca vanuit de lucht

De rest van de dag wordt op de bovenste etage van een restaurant aan het centrale plein van Nazca, de internetwinkel en de patio/binnenplaats van het hotel doorgebracht. 's Avonds vertrek met de bus.
Cruz del sur-bus

Vakantie Thailand, Laos, Vietnam en Cambodja: (Baobab) reis 26 dgn

klik op afb. voor vergroting

Dag 1-3: Chiang Mai en Chiang Khong (Thailand)

Hallo allemaal,

Alles goed met jullie? Hebben jullie mijn sms gekregen?

We zijn net gearriveerd in Chaing Khong, bij de grens met Laos. Morgen gaan we per boot de grens over en na alle douaneformaliteiten met de boot op weg naar Luang Prabang, wat 2 dagen gaat duren. We slapen hier in een guesthouse aan de Mekong rivier. Erg mooi gelegen. Helemaal van hout. Badkamer wat primitief maar ja.....

Vlucht naar Chiang Mai ging prima. Kleine 16 uur. Heenweg mooi op schema. In Singapoure een klein half uurtje vertraging. Aangekomen in Chiang Mai opgevangen door de reisleider Pieter. Naar hotel vervoerd. Zat alleen op een kamer, omdat nummer 20 van onze groep nog niet gearriveerd was. Die zat al in Thailand en zou op eigen gelegenheid naar Chiang Mai komen.

Na 1,5 uur voor je zelf te hebben gehad, moesten we ons melden en kregen we wat info van onze reisleider. Vervolgens ging bijna de hele groep (en ik ook, ben in het begin van een reis altijd erg volgzaam) mee naar een excursie bovenop een berg met uitzicht op Chiang Mai en als extra een een of ander heiligdom op de berg zelf (Wat Phratat Doi Suthep Rajvoravihar). Troffen het want er was net een processie aan de gang met monniken en danseressen.

Wat Phratat Doi Suthep

's Avonds met de hele groep Thai gegeten. Heb de minder spicy gerechten uitgezocht, ging prima. Was doodop (maar wat wil je met meer dan 24 uur niet geslapen te hebben). Om 20.15 in bed gedoken. Voor de zekerheid nog een nitrazepammetje erbij genomen. Deur van hotelkamer niet op slot gegaan, want de geheimzinnige kamergenoot was nog niet gearriveerd. Om 0.00 uur verscheen hij (arnold). Heb hem gedag gezegd en omgedraaid en weer ingeslapen. Dus een dikke 10 uur geslapen.

Vanmorgen om 6 uur op. Om 7.45 vertrokken richting Chiang Khong. Onderweg meerdere keren gestopt oa bij een erg nieuwe en eigenlijk ook erg kitscherige maar o zo mooie tempel. Eerste rolletje volgeschoten. Aan de tweede begonnen. Fototoestel heeft af en toe kuren. Maak je een foto, gaat hij spontaan uit. Maak dan voor de zekerheid nog een foto. Maar fijn is anders. Ben benieuwd als ik thuis kom of er dan wel foto's opstaan.

De ochtend nog heerlijk gekoffieed met een soort Thaise apfelstrudel en tussen de middag in een "vreetschuur" (dwz een op zich prima restaurant waar alleen busladingen toeristen worden afgezet om van een buffet te eten) gelunched. Verder vanmiddag bij de gouden cirkel geweest; drielandenpunt Birma, Laos en Thailand gezien. Geen papavervelden gezien, moeten hier wel zijn. Als ik ze gevonden heb, laat ik het jullie wel weten. Verder de plaats Chiang Saen bezocht. Het Opiummuseum overgeslagen en met een paar anderen richting Mekong oever gegaan. Kwam ik opeens een groep van 50 in oranje gekleden gewaden monikken tegen. Die zijn dus nu vereeuwigd. Onderweg nog bij een oude stupa gestopt en een dorpje onderweg ingelopen. Voel altijd wat plaatsvervangende schaamte om met 20 man door zo'n dorp te zwerven/ te neuzen en foto's te maken. Dorpje bestaat uit een groep houten hutjes waar ze soms wel met 11 man/vrouw/kinderen wonen. Per huis wel te verstaan.

Kamergenoot lijkt me wel een geschikt figuur. Zijn dus met 20 mensen. 5 stellen, 6 mannen alleen, 2 vrouwen alleen en een stel vriendinnen. Allemaal erg verschillende mensen. Ik hoor bij de jongeren, dus dat voelt wel goed ha ha. De meeste hebben al veel gereisd. Sommige hebben de halve wereld al gezien. Daar valt mijn reisverleden in het niets.

Weer is prima. Graadje of 25 Als je rustig houdt is dat prima. Maar soms ben ik zo druk bezg met fotograferen dat ik het er warm van krijg. 't is gelukkig droog.

Ga zo nog even m'n tas ompakken. Hebben warme spullen nodig op de boot, want kan 's morgens vroeg koud zijn. Net de nodige chips, water en koeken ingeslagen. Op het water krijg je trek.

Tot horens (wsch vanuit Laos)!

Dag 4-6: Mekong/Pakbeng en Luang Brabang (Laos)

Hallo harde werkers,

Heb dringend geld en schoon ondergoed nodig. Help!
Grapje (geleend van Marlies). Nog genoeg schone spullen en voor 6 euro heb ik ontbijt en 2 warme maaltijden per dag. Ben intussen man in bonus. Net zo'n 3000 Thaise bath omgewisseld voor ruim 800.000 Laos-geld. Kan daar wel voorlopig mee voort.

Ben dus nu in Laos. Waar was ik gebleven. Dacht op de grens tussen Thailand en Laos. Na een goede nachtrust vroeg op en na de nodige douane formaliteiten aan de Thaise kant van de Mekong met een bootje (meer een praan) naar de overkant (lees Laos) en daar weer hetzelfde ritueel: formulieren invullen, naar loket, stempels krijgen, weer formulier invullen, weer loket. Ben je zo 1,5 uur verder. Maar elke voordeel heeft z'n nadeel. Ben wel een boel stempels rijker in m'n paspoort.

Werden met z'n allen in een boot geladen dat wel enigszins weghad van een woonboot in Amsterdam (maar dan zonder zijkant met ramen). Van voren naar achteren: schipper op de punt aan het roer, daarna stapel rugzakken, dan een stuk zonder dak met kussens op de vloer, vervolgens een rijtje stoelen en tafel met dak. Een WC-tje, een keukentje annex woonkamer annex slaapkamer van de schipperfamilie complementeerde het gehele geheel. Toen we ons geinstalleerd hadden met de nodige zonnecreme op konden we varen. Zo zijn we de hele dag langzaam de Mekong afgevaren richting Luang Brabang.

Op de Mekong

Halverwege die dag gestopt bij een dorpje waar we als echte touristen betaamden het dorpje onveilig hebben gemaakt met onze camera's. Vlak voor het donker aangekomen in Muang Pakbeng, onze tussenstop waar we zouden overnachten. Stonden groep dragers te wachten die onze rugzakken naar boven transporteerden het dorp in naar ons hotel. Bleek dat er 3 kamers te kort waren. Marlies en Dirk boden zich aan om naar een ander hotel te worden gebracht, wat achteraf een luxe resort bleek te zijn. Boffers. Ons hotel was ok. 's Avonds met 5 anderen de voorkeur gegeven aan een gezellig restaurantje boven het TL-licht-restaurant waar de rest van de groep de voorkeur aangaf. Heerlijk Indiaas (ja, da's geen schrijffout) gegeten. Dacht daarna heerlijk te gaan slapen, maar helaas bleek tegenover ons hotel de plaatselijke hangjeugd zich te verzamelen, zodat het een kort nachtje werd.

Gisterochtend na ontbijt weer scheeps gegaan. Even iets over de omgeving van de Mekong. Lage heuvels, alles erg groen, met af en toe wat dorpjes. Op de Mekong zelf weinig roering. Wat slow boats, wat visserspranen en af en toe een snelle "speedboat". Maar 't is allemaal erg relaxed op de boot. Je drinkt wat, luncht op de boot, je gaat lekker liggen, geniet van de omgeving, je maakt met al je medereizigers een gezellig praatje, neemt een paar hoofdstukken van "Kleine kwalen in de huisartsenpraktijk" door, luistert naar je mp3 speler. En we stopten 2x keer bij een ander dorp waar de plaatselijke jeugd al op je staat te wachten. Dorpjes zijn allemaal erg eenvoudig, wat houten huisjes, wat loslopende kippen, en de plaatselijke bewoners in eenvoudige kleding. Da's wat anders dan NL. Het liefst loop in niet met de groep mee, maar in m'n up of 1 of 2 reisgenoten door het dorp heen, zodat de kans op spontane foto's een stuk groter wordt.

Eind van de middag nog een kort bezoek aan de grotten van pak Ou (gevuld met een duizendtal boedha beelden) gebracht, om met een ondergaande rode zon aan te komen in Luang Brabang. Luang Prabang is prachtig gelegen aan de samenvloeiing van de Mekong rivier en de zijrivier de Khan. Het is een echt backpakkersoord. De sfeer is dorpsachtig en je kunt alles te voet ontdekken. Aan bezienswaardigheden geen tekort! Luang Prabang is door de Unesco tot ‘World Heritage Site’ verklaard. Ons hotel is een oud koloniaal gebouw met een mooie tuin en een open ontbijtzaal. We hebben geluk dat we in een nieuw gedeelte achteraan zitten, want een deel heeft kamers gekregen die grenzen aan de lobby waar alle gasten in- en uitgaan.

Vanmorgen wakker geworden door een haan die onder ons raam doorliep. Na een pancake als ontbijt met Arnold, mijn kamergenoot en Marlies en Dirk (een van onze 3 Belgen in de groep) naar het centrum gelopen. Dag doorgebracht met bezoek aan verschillende tempels oa Wat May Souvanhnaphoumaram en Wat Xieng Thong (die jullie zeker allemaal kennen). Mooie gebouwen met veel "bladgoud" en de nodige boedha's in alle soorten en maten (liggend, zittend, staand, armen omhoog, omlaag etc).

Aan monikken geen gebrek

's Morgens en 's avonds is het hier aangenaam koel, maar overdag is het bloody heet. Daarom regelmatig overdag de schaduw opgezocht en de nodige verse juice, pancakes en gebakken rijst verorbert. Al dat geloop maakt namelijk dorstig en hongerig. Eind van de dag de heuvel Phou Si beklommen en daar met tientallen andere toeristen de zonsondergang afgewacht met uitzicht op Louang Brabang.

Zonsondergang vanaf Phou Si

Zitten nu te internetten, om uurtje of 9 afgesproken, gaan we ergens eten. We zien wel waar. Keus zat. Morgen zitten we hier ook, 's avonds naar een dansvoorstelling. Niet mijn ding, maar soms goed om dingen te doen die je zelf niet zou kiezen. Wat we overdag gaan doen weet ik nog niet. Misschien met de boot de Mekong oversteken, want aan de andere kant ligt een dorp waar je in de omgeving goed zou kunnen wandelen. Overmorgen vertrekken we dan naar Phonsavan, dan vliegen we naar Vientane, de hoofdstad van Laos, en over 5 dagen zitten we in Vietnam.

Tot mails.

Dag 7-9: Luang Brabang, Phonsavan en Vientane (Laos)

Ola

Houden jullie het hoofd nog boven water? Begreep dat het nogal schijnt te regenen bij jullie. Vervelend. Kennelijk zitten alle regenbuien en depressies boven Europa. Ik heb hier nog geen waterdruppel uit de hemel zien komen, op een verdwaalde dauwdruppel na.

Vanmiddag aangekomen in Vientane, de hoofdstad van Laos. Van Phonsavan (een aankomst en vertrekhal in een, waar je zonder paspoort in en uit kon lopen) per Chinese propeller (hoewel China opstoomt in de vaart der volkeren, had ik toch enige argwaan tegenover dit Chinese vliegtuig). Was blij dat we waren geland zonder onderdelen te verliezen. Heb voorinstappen nog maar een rondje rond het vliegtuig gelopen om te kijken of er geen losse onderdelen aanzaten.

Bij hotel afgezet. Beter hotel dan de afgelopen dagen. Bij het laatste hotel in Phonsavan hadden we een kamer in de kelder zonder ramen, met een douche die tenminste warm water had, maar waar na 5 minuten douchen het water bijna over de drempel kwam. Enfin.......dat hoort bij avontuurlijke reizen. Wij (Arnold en ik) konden er wel om lachen.

Vanavond gegeten in een gaaf tentje aan de Mekong-rivier waar we op zijn Laosiaans gefondued en gegrild hebben. Dat werkt als volgt: Je neemt een tafel met een gat in het midden. Daar doe je een bak met hete kolen in. Vervolgens komt daar een soort citruspersvormige metale vorm overheen. In het midden gril je dunne plakjes vlees en vis (aanbranden voorkom je door stukjes kippenvet te smelten) en in de "slotgracht" erom heen doe je kokend water en gooi je allerlei groenten in. Snappen jullie het nog??? Het duo Marlies/Arnold bakte er weinig van. Sjaak en ik waren het ongekroonde fondue-koppel.

Vorige mail kwam uit Luang Prabang (2-3 dagen geleden??) Maandag waren we daar ook. 's Morgens met Arnold en Marlies tuc tuc geregeld (waren zo verzekerd van 5 uur eigen vervoer) en zijn we op weg gegaan naar een waterval 15 km verderop. Onderweg kom je van alles tegen: volgeladen fietsen en brommers, boertje met os, vrouwen met kinderen in de doeken op de rug, afgeladen vrachtwagentjes met dieren en/of mensen. Aangekomen bij laatste dorp installeerde de tuc tuc chauffeur zich in het plaatselijke winkeltje en wij naar de rivieroever en een praan gecharterd om ons aan de overkant te brengen. We waren een van de eerste bij de waterval (niet qua hoogte indrukwekkend, maar meer de hele setting. Een limeachtige ondergrond van verschillende niveau's met groenblauw water. Foto's volgen. Liepen ook nog een paar olifanten rond, dus plaatje was compleet. Terug aan het riviertje stond de schipper gelukkig nog te wachten (we hadden al betaald, stom, voor hetzelfde geld was ie al verdwenen).
Terug in Luang Prabang freewheel middag gehad. Beetje slenteren, Royal Palace bezocht, wat gedronken en gegeten. 's Avonds met hele groep naar de eerder aangekondigde Laosiaanse dansvoorstelling geweest. En eerlijk is eerlijk.......'t was leuk. 's Avonds verleid om een hamburger te eten. Moet je dus niet doen in dit soort landen. Rijst is prima.

Centrum Luang Brabang

Gisteren vroeg op. We staan op reisdagen meestal om 6.15-6.30 op (en dat heet vakantie). Laatst zei iemand in de groep dat hij nooit zei "ik ga op vakantie, maar ik ga op reis". En dat klopt wel). Half uurtje later ontbijt en dan op pad. Onderweg verschillende malen gestopt met dorpjes. Leuke was dat het die dag een speciale feestdag was. Veel kinderen waren in klederdracht. Volgens mij 2 rolletjes (van 36) volgeschoten. De weg voer door de bergen vol haardspeldbochten. Niet echt een weg voor mensen met wagenziekte. Volgens mij heeft het 6 uur geduurd voordat de weg langer dan 200 meter rechtuit ging. Onderweg bij een dorpje een kom noedelsoep naar binnen gewerkt (kokend water, wat ei, wat kip, witte hele dunne noedels/mie, wat chinese kool= toch nog een recept!!).

Tegen het donker moe aangekomen in het stoffige Phonsavan. M'n kleren, haar, alles onder het stof. Hotel was bagger (zie eerder in deze mail). Heerlijk Indiaas gegeten (alweer). Restaurantje was meer een houten schuurtje met gezellige TL verlichting en plastic kuipstoeltjes.
Daar nog video gezien over de vele clusterbommen die in de Vietnamoorlog in Laos zijn afgeworpen. Mines Advising Group heeft kantoor in Phonsavan, en leidt Laotianen op om deze te ruimen en mn kinderen en dorpelingen te informeren over de gevaren. Er zijn al ruim 60000 stuks geruimd, maar d'r liggen nog veel meer. Dat ondervonden we toen we vandaag de Vlakte der kruiken gingen bekijken. Op verschillende plekken in een heuvelachtig, kaal landschap liggen groepen kruiken in allerlei formaten bijeen. Sommige zijn wel twee meter hoog! Over de herkomst en het gebruik van de kruiken is weinig bekend. Ze zijn gemaakt van een steensoort die hier niet voorkomt, wat hun aanwezigheid extra mysterieus maakt. Men schat dat ze wel zo’n 2000 jaar oud zijn. Sommige onderzoekers denken dat er doden in werden begraven, anderen denken dat het voorraadkruiken voor rijst waren, of zelfs wijnvaten. Er zijn drie belangrijke vindplaatsen in de directe omgeving van Phonsavan.
We hebben ze alle drie bezocht en ook in de omgeving een stuk gewandeld, maar alleen op gemarkeerde paden (die zeker clusterbomvrij zijn).

Vlakte der kruiken

Dit was in het kort wat ik sinds de vorige mail heb gedaan. Morgen uitslapen (8 uur opstaan?) en Vientane verkennen. 't Is nu 23.30 en 't was lange dag. Ga slapen.

Sorry voor spelfouten, geen tijd om alles opnieuw door te lezen.

Dag 10: Vientane (Laos)

Yep, daar ben ik weer. Als jullie mijn langdradige mailtjes zat zijn of geen tijd hebben (per slot van rekening zijn jullie niet vrij), gebruik dan gewoon de delete-knop. Bedankt voor alle mailtjes uit Holland.

Vannacht lekker geslapen. In tegenstelling tot een van onze groepsleden. Die jongen/man had individueel geboekt en is sinds het begin ingedeeld bij een man type snurker (kenmerken: mannelijk geslacht, adipeus, roker (alle echtgenoten/partners van de mannelijke rokers die ik van het roken afhaal moeten me vast erg dankbaar zijn) en die van een glaasje houden) die ook daadwerkelijk enorm snurkt. Dus die heeft nog geen nacht geslapen en dwaalt vaak 's nachts door het hotel rond. Lijkt me vreselijk. Gelukkig snurkt mijn slapie niet.

Na ontbijt met Marlies, Dirk, Arnold en Ari een tuc tuc geregeld en richting Pha That Luang gereden. Een volledig in goudkleurige verf geschilderde stupa. Fantastisch op te zien en te fotograferen: mooie symmetrische lijnen, dat goudgele schittert in het zonlicht met een strak blauwe lucht als achtergrond.

Pha That Luang

In de tempels erom heen wat rondgehangen en daarna in gezelschap van Fred, Edith en Etsko (moet eens vragen hoe hij aan deze bijzondere naam gekomen is) ons laten brengen naar Putuxai, de Laosiaanse versie van de "Arc de Triomphe" (gemaakt van een lading cement die de Amerikanen hadden bedoeld voor de renovatie van het vliegveld van de hoofdstad). Was intussen al weer bijna 13.30 en graadje of 32. Dus tijd voor hydratie, maagvulling en schaduw. Heerlijke springrolls (gefrituurde rolletjes rijstpapier gevuld met groente) en ga-voor-zeker-lunch fried rice met kip. Na 2 uur tafelen naar Wat Si Saket gewandeld, de oudste overgebleven tempel in Vientane. Mooiste tempel tot nog toe. Nog niet gerestaureerd, rustig, bijzondere sfeer, mooi warm zonlicht. Weer veel te veel foto's gemaakt. Ben aan rolletje 10 bezig. Heb al 3 rolletjes bijgekocht (had er 24 mee). Fototoestel heeft nog steeds kuren. Niet leuk.

Fietstaxi's

Nu even internetten, dan douchen en op naar een massage-salon. Volgens Marlies en Dirk (die al meerdere keren geweest zijn), moet ik het ook eens proberen. Arnold en ik hebben ons over laten overhalen. Heb nu nergens last van, hoop dat ze me een beetje heel laten. Morgen per bus naar Lak Xao, aan de rand van het Khammouan karstgebergte, dicht bij de Vietnamese grens. We komen daar wsch pas eind van de dag aan, dus lange reisdag.

Volgende mail wsch uit Vietnam.

Dag 11-14: Lak Xao (Laos), Dong Hoi en Hue (Vietnam)

Hallo folks

Alles goed in het koude Nederland? Hoorde dat de vrieskou heeft toegeslagen.
Ben nu precies op de helft van mijn vakantie. Dag 13. Ben nog steeds aan het vakantie vieren hoewel ik m'n eerste consult al heb verricht. Medereiziger op de Omeprazol (voor niet ingewijden: bij maag/refluxklachten) gezet. Volgens mij niet eerste keus van de NHG, maar dat zullen ze bij de Schuttevaer me wel vergeven. Misschien kom ik nu wel in aanmerking voor een extra vrije dag. Geldt het aanbod nog, Dieter?

Wanneer heb ik jullie voor het laatst gemaild. Volgens mij was ik nog in Vientane, Laos. Stond op het punt om weg te gaan voor mijn eerste Aziatische massage. Dirk, Marlies (beide zeer ervaren ervaringsdeskundige), Arnold en ik (de leken en enigszins zenuwachtig) werden naar een tweetal kamertjes gebracht waar we werden opgewacht door een viertal lieftallige dames, die (wat snel bleek) enorme spierkracht in hun handen hadden. Met handen en knieën werden onze spieren/ledematen/torso en nek/hoofd bewerkt. Een uur later en redelijk relaxed kwamen we naar buiten. Terwijl deze relaxerende werking bij de anderen dagen aanhield, had ik de volgende dag juist nek/schouderklachten. Met het door mezelf opgelegde bewegingsadvies was ik gelukkig 2 dagen later weer klachtenvrij.

Van Vientane met de bus naar Lak Xao aan de Laosiaanse/ Vietnamese grens. Lange vrij saaie busreis. Gelukkig had onze reisleider nog een leuk ideeetje. Ergens in de middag konden we bij een brug uitstappen waar we naar de rivier konden lopen. Daar werden we ingescheept per twee/drietal in bootjes gemaakt van benzinetanks van verongelukte Amerikaanse vliegtuigen. In elkaars zielzog scheurden we over de rivier waar we werden afgezet bij een dorpje wat nog in de vorige eeuw leefde (hoewel ik wel enkele elektriciteitsdraden en een koelkast (met ijskoude cola) ontdekte).

Eergisteren zijn we de Vietnamese grens overgestoken. Welkom viel wat tegen. Miezerregen, koud (graadje of 22) en wachttijd bij de grens van een kleine 3 uur. Het uitzicht vanuit de bus veranderde meteen dramatisch. Veel meer mensen, heel veel rijstvelden, ipv houten nu stenen huisjes, heel veel brommetjes. Nog even pootje gebaad in de Golf van Tolkien. Na een lange rit aangekomen in Dong Hoi. Met Arnold, Marlies, Benno, Sulvia, Edith en Fred uiteten geweest in het meest luxueuse restaurant van de stad. 12 Dollar lichter de man naar onze kamer (met airco!!!)

Van Dong Hoi per bus gisteren gereden naar naar de oude keizerlijke hoofdstad Hue. Onderweg bezoek gebracht aan de tunnels van Vinh Moc. Toen de Amerikaanse bombardementen in het noorden na 1966 in hevigheid toenamen, groeven de bewoners van het district Vinh Linh in twee jaar tijd meer dan vijftig gangen in de rode bodem. Hoewel ze ook werden gebruikt door Noord-Vietnamese soldaten, waren de gangen vooral bedoeld als schuilplaats voor de burgerbevolking. Enigszins gebukt kon je door de tunnels heenlopen. Was wel aardig, maar had me er meer van voorgesteld. Vond het een hoog museumgehalte hebben.

tunnels van Vinh Moc

Eind van de dag aangekomen in Hue. Wat geld gewisseld, ben nu 800.000 plaatselijke munt rijker. Met de groep van Benno, Sylvia, Arnold en Marlies op zoek gegegaan naar restaurant. Eerst wat gechilled op het terras (het is hier weer warm, tot 's avonds laat graadje of 25), de onvermijdelijke winkeltjes bezocht (heb intussen de status van onderhandelaar gekregen na enige eerdere successen (de-schud-nee-strategie) en geëindigd in een Lonely Planet restaurant met gegrilde vis en garnalen, noodzakelijke bakje rijst en wat flesjes wijn.

Vandaag vrije dag in Hue. Nou ja, vrij................. er zijn een aantal bezienswaardigheden die je eigenlijk niet over kunt slaan. Hue was van 1802 tot 1945 de residentie van de Nguyen-dynastie. De belangrijkste bezienswaardigheid van deze prachtige stad is de ‘Verboden Purperen Stad’: de verlaten, ommuurde keizerstad van de Nguyen-dynastie tijdens het vroegere Indochina. In de omgeving van Hue bevinden zich de graftombes van dezelfde keizers, de beroemde Thien Mu-pagode en enkele van de prachtig gelegen keizersgraven. De pagode viel wat tegen, de tomben waren prachtig en de ‘Verboden Purperen Stad’ viel zwaar tegen. Misschien komt het omdat ik al de Verboden Stad in Beijing heb gezien.

‘Verboden Purperen Stad’

Kwam tijdens fotosessie bij tombes er achter dat ik ben opgelicht. Een spiksplinter nieuw filmrolletje ergens gekocht tussen Laos en Vietnam bleek een oud versleten rolletje te bevatten. Da's balen. Gelukkig kon ik van iemand anders een rolletje lenen, zodat ik kon blijven schieten.

Morgen op weg naar Hoi An. We gaan dus steeds zuidelijker richting Ho Shi Minh Stad (vroegere Saigon).

Dag 15-16: Hoi An (Vietnam)

Het regent................

Pieter, onze reisleider had ons al gewaarschuwd. In Vietnam wil het in deze tijd wel eens regenen. Nog weinig blauwe lucht gezien. Maar de regen valt tot nog toe mee. Af en toe een buitje. Soms een enkel zonnestraaltje. Graadje of 27. Wel errug klam. Als je wil kan je wel 4x van T-shirt wisselen (overdag). Motto: rustig aan doen.

Ben even aan het wachten op Sjaak en Adinda. Wilden naar het strand toe vanmiddag. 't Is echter de vraag of dat nu verstandig is. Straks maar even over hebben.

Even tussendoor: er waren mensen (Jolien!!!) die in de veronderstelling waren dat ik morgen weer aan het werk cq naar Groningen ging. Sorry, maar zit dus nog in Vietnam en heb nog 2 wkn te gaan. Maar iedereen is van harte welkom om hier langs te komen.

Gistermiddag rond lunchtijd aangekomen in Hoi An. Hotel met zwembad (de tweede, in Dong Hoi was er ook een, maar dan zonder water. Maar toch....'t was een hotel met zwembad). "Het oude stadje is pittoresk en wordt door veel reizigers als een van de sfeervolste en leukste plaatsen van Vietnam ervaren. Talrijke oude, vaak houten huizen en historische gebouwen getuigen van het rijke verleden. Enkele van de oude Chinese huizen zijn geopend voor bezoekers. De inrichting van deze huizen ziet er nog hetzelfde uit als eeuwen geleden. Ook een aantal oude Chinese tempels is nog steeds in gebruik". Als quote een stukje uit onze reisbeschrijving. Inderdaad een leuk stadje, maar erg toeristisch. Soort Openluchtmuseum met straten gevuld met souvenierswinkels en restaurants/hotels. Beetje too much.

Straatje in Hoi An

Was de groep even zat (die momenten heb je wel eens), dus gistermiddag na een gezamelijke lunch alleen op stap gegaan. Eigenlijk geen zin in fotograferen en cultureel bezig te zijn, dus naar de haven gegaan en de hele middag op een terrasje doorgebracht. Genoeg te zien. Vietnamezen met rieten punthoedjes met allerlei lading op hun rug, in karretjes of met het juk. Vietnamezen in bootjes, op brommertjes en per fiets. Af en toe kwamen weer eens wat groepsgenoten langs, die even bij me kwamen babbelen/proosten (geen consultaties).

Aan de haven

's Avonds met Etsko, Marlies, Dirk, Arnold, Sjaak en Adinda bij een Vietnamees/Japans restaurant gegeten. Heerlijke menu: krabsoep, garnalenkoekjes, springrolls, gegrild rundvlees, rijst met gebakken groente, varkensvlees met noodles en een schaal met tropisch fruit toe. Jammie! Echt lekker gegeten. Tot middernacht met het eetgroepje gelounched in een cafe en vermaakt met spel kaarten.

(paar uur later)
Ben net terug van het strand. Was droog. Heerlijk in de Chinese zee gezwommen. Fried rice with crab gegeten. Niet verkeerd he?
Fietsen naar strand hele belevenis. Krijgen veel bekijks. Een mooi gebruine Vietnamese was jalours op onze witte kleur. Niet te geloven he?

Aan het strand

Kwam hier het stadje een paar boekhandels tegen vol met gekopieerde boeken. En dan bedoel ik letterlijk gecopieerd. Alle bestsellers, lonely planets. Lachen.

Morgen naar Dang Nan (of zo iets). Daar stappen we op de (nachttrein) naar Ho Shi Minh Stad. Dat wordt wat!!!

En nu douchen!!

Dag 17-18: nachttrein naar Ho Chi Minh City, aankomst Ho Chi Minh City (Vietnam)

Hallo allemaal,

Vanavond op tijd naar bed. Was vandaag een inspannend en lang dagje. Ben in Ho Shi Minh Stad (=Saigon) vanmorgen vroeg gearriveerd per nachttrein om 5.15 AM.
Gisterochtend afscheid genomen van Hoi An. Tussenstopje gemaakt bij een of ander museum (zoals je wsch wel begrijpt heeft dit niet veel indruk op mij gemaakt). Voordat we op de trein stapten, konden we inkopen doen op een plaatselijke markt. Zwetend tussen alle standjes gezocht naar brood, pot pindakaas, chips en vers fruit. Vind het altijd een belevenis zulke markten. Vis (vaak levend en op straat schoongemaakt), vlees, vers fruit, huishoudelijke artikelen, snoepgoed, kruiden. Zo beetje alles kun je er krijgen. En alles krioelt er door elkaar (incl een paar verdwaalde muizen/ratten; sommige mensen (lees: Marlies) hebben daar oog voor (ik niet).

We moesten een uurtje wachten in een soort wachtkamer voordat de trein zou arriveren. Tijd gedood met vele spelletjes "toepen".

Wachtkamer station Danang

Vooraf was er enige spanning ontstaan met de indeling van de coupes omdat niemand onze snurkende groepsgenoot in zijn/haar coupe wilde hebben. Uiteindelijk werd hij ingedeeld in z'n up met 3 Vietnamezen, zodat dit dreigende oproer was geneutraliseerd.
We sliepen in de meest luxueuze wagons van Vietnam. Wat voor een Vietnamees luxe is, is voor ons niet. Oud, tamelijk vies, maar kon erger. Er was airco, maar die deed of niets (poepheet) of had de temperatuur van een vrieskist. De middag doorgebracht met kaarten en kletsen. Zat met Marlies, Arnold en Ari in een coupe, en Adinda en Sjaak kwamen regelmatig buurten om aan te schuiven bij een kaartspel.

Er zou avondeten zijn, maar we werden overgeslagen tenzij we vooruit betaalden. Onder aanvoering van onze reisleider Pieter zijn we met 14 man en vrouw naar de restauratiewagen (type woonwagen met paar bankjes en tafels (niet al te schoon, zeg gerust vies) om ons bakje droge rijst, een soort ommelet en 3 partjes koude kool op te komen halen. Na dit uitgebreid diner zijn we tot 's avonds laat doorgegaan met ons kaartduel. Ondanks een slaappil en oordopjes haast niet geslapen (wat ging er fout??).

Behoorlijk afgepeigerd in ons hotel vanmorgen gearriveerd. Hotelkamer was nog niet gereed, ben daarom eerst met Arnold en Marlies een blokje gaan lopen. Dat was wel effe wennen. Wat een warmte, lawaai en vooral heel veel brommetjes. Wat men vroeger hier per fiets deed, doet men nu met de brommer. Wist voor vandaag niet dat er zoveel mensen op een brommer konden. Hele gezinnen (man, vrouw en 3 kinderen) op een brommer gezien. Maar 3 koffers, stoelen en ander huisraad gaat ook heel goed!!
Straatbeeld Saigon

Moe, bezweet en ellendig terug naar hotel waar we gelukkig op onze kamers konden. Wat kan een douche en droge/schone kleding veel met je kunnen doen. Vol energie op pad gegaan. De Vietnamnese versie van de Notre Dame bewonderd. Het plaatselijke (in Franse stijl) postkantoor. Het War Remnants Museum bezocht (wat vroeger het Museum van de Amerikaanse oorlogsmisdaden heette). Vond het erg tegenvallen. Had wel enigszins verwacht dat de Amerikanen als bad guys zouden worden afgeschilderd, maar dat daarvoor allerlei gruwelijke martel- en oorlogsverwonding(en) op foto nodig zouden zijn.......................

Per taxi naar China Town. Bij aankomst op de plaats van bestemming maakten we contact met de wat duistere kant van bepaalde mensen. De taxichauffeur verrastte ons met een sticker die hij heel slim over een deel van zijn meter had geplakt te verwijderen waardoor we ipv 3 dollar plotseling 18 dollar moesten betalen. Dreigde een hele rel te worden. Deuren gingen op slot etc. Uiteindelijk een deel (maar wel veel te veel) betaald. Gelukkig waren we het hele voorval snel vergeten. Kwamen bij een school terecht die juist uitging. Op het schoolplein hadden de ouders zich verzameld die hun kroos met natuurlijk de brommer kwamen ophalen. Een heel schoolplein VOL met brommers. We lieten onze camera's flink klikken. We hadden ons daarna strategisch opgesteld bij de uitgang zodat alle kinderen ons konden "hello-en" en wij ze uitzwaaien. We trokken veel bekijks.

Toen de avondspits op gang kwam keken we onze ogen uit. Hele straten gevuld met alleen maar brommers. En een getoeter. Een kakafonie van geluiden. Hoe steek je dan een straat over????
Heel gewoon............door heel rustig maar zonder aarzeling de straat over te steken terwijl links, rechts, voor en achter allerlei brommers (en auto's) langscheuren. Alles goed gegaan.

Vanavond heerlijk gegeten. Vietnameze variant van Nasi Goreng. Hoewel ze ook "westerse gerechten" op het menu hadden staan, ben ik verknocht aan m'n bakje rijst. Hoewel ik niet goed tegen spicy eten kan, maak ik ook hierin vorderingen. Ben wat eerder afgehaakt als de andere twee. Wilde jullie nog ff mailen en tijdig naar bed. Morgen namelijk weer vroeg op. Om 5.30!!! Met de bus hele dag op pad naar oa de tunnels en platteland. Overmorgen vertrekken we al weer uit Saigon naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh.

Tot horens.

Dag 19-21: Ho Chi Minh City (Vietnam) en Phnom Penh (Cambodja)

Om mee te beginnen.................allemaal fijne feestdagen en alvast een gelukkig en gezond 2008 gewenst. Dit jaar geen kerstkaart van mij! Was ze vergeten mee te nemen (de kaarten liggen nog thuis).

En........zijn jullie al in kerstsfeer?? Ik hoorde dat 2 dagen geleden Nederland helemaal wit was. Da's jammer dat ik dat mis. Een witte kerst is al weer een tijd geleden. Eén ding weet ik zeker........dit jaar geen witte kerst voor mij. 't Is hier een graadje of 34 overdag en 's avonds toch ook wel een graad of 25, dus sneeuwen zal het hier niet doen. Ben eigenlijk nog helemaal niet in de kerstsfeer, al hoewel in Saigon de nodige kerstmannen rondliepen.

Waar was ik gebleven.............ik dacht Saigon. Onze laatste hele dag in Saigon nu 3 dgn geleden hebben we een dagtrip gedaan. We zijn eerst naar de Cu Chi tunnels geweest. Het tunnelcomplex van Cu Chi werd in de jaren veertig door de Vietminh gebouwd om de Franse overheersers en de Japanse bezetters te bestrijden. Later gebruikten de guerillastrijders van de Vietcong dit honderden kilometers lange netwerk van tunnels als basis voor verrassingsaanvallen op de Amerikanen. De groep was enigszins gespannen vooraf wat ons te wachten stond.

Krapjes

De tunnel waar je in kon gaan zou erg smal, laag en donker zijn. Bij iedereen werd wel een aanwezige of latente claustrofobie geluxeerd. Uiteindelijk is een deel van de groep de tunnel ingegaan. Was inderdaad erg krap bemeten allemaal. In de tunnel kon je in hurk of met een gorilla-loopje er nog wel doorheen, maar het werd smaller en smaller. Uiteindelijk heb ik met vijf andere durfals kruipend het laatste stuk genomen. Bestoft en bezweet (het blijkt onder de grond een stuk warmer te zijn dan boven) kwamen we weer boven de grond, waar een koude cola op ons stond te wachten.

De tunnels van Cu Chi

Verder gereden naar Tay Ninh, het centrum van de Vietnamese religie Cao Dai. Deze godsdienst werd in 1926 officieel gesticht en is een synthese van boeddhisme, confucianisme, taoïsme en christendom. Het is een uniek geloof, dat alleen in Vietnam voorkomt. Daar hebben we een gebedsdienst bijgewoond (met helaas tientalle andere toeristen, zulke plekjes wil je graag voor jezelf hebben). Erg fotogenieke plaatsjes met al die gelovigen in wit, geel of rood kostuum.

In de tempel

Na de lunch teruggereden naar Saigon. Onderweg oa gestopt bij een wierookstokjesmakerij (mooi scrabblewoord) en aan de kant van de weg waar boeren bezig waren gewas binnen te halen. Het leuke was dat die mensen geen toeristen verwachten, en onze komst wel errug interessant vonden . Toch wel gek............thuis maak ik nooit foto's als boeren op het land bezig zijn en hier maak ik tig foto's..........

Laatste avond Saigon met Marlies van de ene verbazing in de andere gevallen: de brommerparade (straten volledig gevuld met duizenden en duizenden brommers, etalages in kerstsferen waar de plaatselijke bevolking elkaar voor de etalage op de foto zet). In zelfde restaurant gegeten waar we de vorige dag met Arnold ook hadden gegeten. Even geen zin om lang naar restaurants te gaan zoeken.

Gisteren lange reisdag gehad. Van Saigon naar Phnom Penh, Cambodja. Grensformaliteiten vielen mee. Al met al een uurtje. Onderweg nog bij een dorpje gestopt, waar het hele dorp uitliep om ons te begroeten. Geweldig. We kwamen vrij laat aan bij de veerpont. Omdat er eentje uit de vaart was (de prime minister had die opgeëist voor eigen gebruik), waren er in plaats van 3 maar 2. Met als gevolg een lange file en wachttijd van 3 uur. Gelukkig was er genoeg te zien, want we stonden stil midden in een klein stadje. Leek wel een grote markt. Ben nooit in Tanger of Casablanca geweest, maar volgens mij zou dat er zo uit moeten zien. Allemaal kraampjes, vuil, stoffig, lappen vlees, geplukte kippen, in de warme zon. Een brommertje met een heel varken op de back seat. Minibusjes volgepropt met mensen. 's Avonds laat aangekomen op de plaats van bestemming.

(......wat me opvalt bij deze vakantie is dat Laos, Vietnam, Thailand en Cambodja zulke verschillende landen zijn. Dat merken we allemaal. Zodra we de grens overgaan merk je het. Ook de hoofdsteden: Vientane (dorpskarakter), Saigon (vol leven, al die brommers, vrij geciviliseerd) en tot slot Phnom Penh (vies, stoffig, armoedig, koloniale uitstraling).)

Gisteravond met Benno, Sylvia, Marlies, Arnold, Sjaak en Adinda uit eten geweest in ‘Foreign Correspondent’s Club’ aan een zijrivier van de Mekong. Restaurant in een koloniaal gebouw, aan de voorzijde open met uitzicht op de rivier. Was "duur" avondje.....20 dollar, maar toplocatie. Ook "laat" geworden, lag om 00.45 in bed.

Wekker ging vanmorgen om 6.30. Weer drukke dag. Na een korte rondtour het koninklijk paleis bezocht. Geweldig complex bestaande uit een aantal paviljoens met pleinen en een grote muur rondom.

koninklijk paleis

In Phnom Penh zijn ook twee plaatsen te zien die herinneren aan de Rode Khmerperiode: buiten de stad liggen de ‘Killing Fields van Choeung Ek’.

Choeung Ek

In de stad zelf ligt de Tuol Sleng gevangenis, die is ingericht als museum. Beiden hebben we bezocht. Choeung Ek viel eigenlijk "tegen". Er was weinig te zien, zodat het moeilijk was om je een beeld te vormen welke verschrikkelijke dingen daar gebeurd waren. Had het beeld van de film "Killing Fields" in m'n hoofd, maar de werkelijkheid nu zag er heel anders uit. De gevangenis maakte op mij meer indruk. In originele staat, met veel foto's van slachtoffers, zodat het meer een gezicht kreeg.

Tuol Sleng gevangenis

Zit nu te mailen in een klein internet caf'eetje met een monnik naast mij die alleen gekleed is in een oranje kleed. Lachen! Ga zo eten met Arnold en Marlies, wsch Chinees aan de boulevard.

Morgen gaan we weer op reis naar onze laatste bestemming: Siem Raep. Voor veel groepsleden het hoogtepunt van de reis: Angkor Wat. Zelf heb ik er nog geen duidelijk beeld bij. Laat het op me afkomen. Over Angkor Wat later meer.

Moet eerlijk zeggen dat ik nog weinig zin heb om naar Nederland terug te komen. Het bevalt me hier wel. Maar don't worry mijn vrienden van de Schuttevaer: maandag 31 december zal ik me zeker melden. Hebben we een rijstkoker??? Ik wil natuurlijk wel m'n kommetje rijst tussen de middag. Hoe laat moet ik acte de presence geven: 8 uur of 8.30??

Dag 22-23: Siem Raep (Cambodja)

Hallo landgenoten,

Hier radio Siem Raep. De verbinding laat hier zeer te wensen over. Heb een verkeerd internetcafe gekozen. Super traag internet. Je zou zeggen: jij hebt vakantie, tijd zat. Maar dat is dus niet zo. Moet me om 20.30 melden voor het avondeten, dus ga m'n best doen om in 45 min een bericht te sturen.

Op eerste kerstdag vertrokken naar Siem Raep, zo'n 6 uur rijden per bus. Onderweg een aantal stops oa op een lokale markt waar durfals een gefrituurde wolfsspin konden eten of een levend examplaar (zijn grote jongens die spinnen) op hand, arm of hoofd konden krijgen. Heb gepast.

Een levende wolfsspin

Uurtje of 14 uur aangekomen in Siem Raep bij ons (dit keer) luxe hotel met alles erop en eraan. Siem Reap is een ontspannen plaatsje met een gezellige sfeer en lekker eten. De reden om hier naar toe te gaan is echter het bezoek aan Angkor, een van de zeven (of acht) wereldwonderen. Hoort in het rijtje van de Chinese Muur en Tasj Mahal. Even wat meer info over Angkor. Het is de naam van de oude hoofdstad van het grote Khmerrijk, dat in de 8e eeuw na Christus werd gesticht. Het rijk was enorm en strekte zich uit tot aan Zuid-Vietnam en China. Rondom de tempels lag vroeger een levendige miljoenenstad vol houten huizen. Helaas staan deze niet meer overeind, maar de tempels op zichzelf zijn een bezienswaardigheid van wereldniveau. De vroegere grootte van de stad kun je nog wel terugzien aan de enorme oppervlakte die door de stadsmuren van Angkor Thom omgeven wordt, en die samen met de met enorme stenen gezichten bekroonde poorten nog goed bewaard gebleven zijn.

Eeuwenlang was het bestaan van deze stad niet veel meer dan een mythe. Tot een Franse expeditie de ruïnes begin 18de eeuw, overwoekerd door jungle, ontdekte. Inmiddels zijn de meeste tempels prachtig gerestaureerd. Omdat ze in verschillende periodes gebouwd werden en bijna iedere koning een nieuwe tempel stichtte, is hun uiterlijk telkens weer verschillend. De beroemdste tempel, Angkor Wat, heeft een hindoeïstische achtergrond, terwijl in Angkor Thom de boeddhistische invloed overduidelijk is. Als je denkt dat je alles gehad hebt, heb je nog de Ta Prohm-tempel. Deze tempel is zoveel mogelijk in de staat gehouden waarin hij door de Fransen werd aangetroffen: gigantische woudreuzen omknellen de muren en daken van de tempel in een vernietigende greep. Overal zie je hun meterslange wortels doorheen kronkelen. Een schitterend gezicht!

Ta Prohm

Met een groepje van 7 man en vrouw (de rest koos van chillen bij het zwembad) hebben we een ritje gemaakt over het uitgestrekte terrein van Angkor om een beeld te krijgen wat we de komende dagen zouden kunnen gaan zien. We hebben een kijkje genomen bij Angkor Thom waar we de Zuidpoort en de Bayon hebben bekeken.

Een van de vele gezichten van de Bayon

Vervolgens een korte fotostop bij Ta Keo en daarna een kleine wandeling bij Ta Prohm. De zonsondergang hebben we met tientallen andere toeristen bewonderd op de top van de tempel Pre Rup. Je kijkt dan boven het oerwoud/bomen uit en zie je zo de rode zon langzaam ondergaan. Heel apart!!!

's Avonds met Benno, Sylvia, Ari, Marlies en Arnold afgesproken in de Red Piano Restaurant (geen piano gezien), waar we ons kerstdiner (fles wijn, groene curry met rijst, vis en ijs toe) hebben gehouden. Eerste kerstdag in de bar afgesloten met Marlies en Arnold. Lag er om een uurtje of 2 in.

Vanochtend om 8.30 stipt een tuc tuc met z'n drieen gecharterd om Angkor nader te verkennen. De chauffeur met tuc tuc bleef de hele dag bij ons en we konden zelf bepalen waar we stopten en hoelang.

We zijn begonnen bij Angkor Wat (de bekenste tempelruine, een enorm complex). Na alle autochtonen die ik tijdens deze reis op de foto heb gezet, wilde Marlies zich wel lenen als (foto)model. Was lachen en volgens mij was ze wel tevreden met het resultaat van de fotoshoot. Zou best wel net als Thom Hofman naast een vaste baan (hij acteur, ik arts) een semi-professionele fotograaf willen zijn. Vooral het portreteren van mensen is het meest uitdagend maar ook het leukst. Hoewel het nu hoog seizoen is en we waren gewaarschuwd voor heel veel toeristen was het toch wel goed mogelijk om foto's te maken zonder andere toeristen erop. 's Ochtends strak blauwe lucht en zon (met bijbehorende temperatuur)(drinken drinken drinken, een litertje of drie gaat er snel in).

Angkor Wat

Daarna Bayon en de Ta Prohm tempel bekeken. Kan alle bezienswaardigheden moeilijk beschrijven. Hoop dat de foto's een goede afspiegeling zijn van de werkelijkheid (stand nu: 25 rolletjes van 36). Voor Arnold was alles nieuw. Marlies en ik waren gistermiddag met de bustourtje er al geweest. Maar nu hadden we veel meer tijd om alles te bekijken en ook op ander tijdstip (ander licht), dus dat was niet erg. Leuke dag met z'n drieen gehad.

Ta Prohm

Morgen gaan we "the big circuit" doen (vandaag "the little circuit" gedaan). Denk dat ik de dag van vertrek (vrijdag as) een relaxdag neem. Geen tempelbezoek of andere culturele activiteit. Uitslapen, ontbijten en me dan installeren bij het zwembad. We vertrekken eind van de middag naar het lokale vliegveld. We vliegen dan naar Singapoure, 3 uur overstaptijd en dan op het vliegtuig naar Nederland. Zaterdagmorgen vroeg ben ik weer in NL (tijdens het vliegen halen we weer 6 uur in).

Dag 24: Siem Raep (vervolg)

Nog ff een kort berichtje.

Hebben net afscheid genomen van Mr Lin, onze tuc tuc chauffeur van de laatste dagen. Vandaag met Arnold (die een handje heeft om bij elke tempel een halflege waterfles te laten staan) en Marlies bezoek gebracht aan oa de door de jungle verzwolgen tempel Ta Prohm (voor de derde keer, maar nu overdag. Dus ander licht), de tempel Banteay Srei (met tuc tuc een klein uur rijden = stofhappen, erg druk, kleiner als de voorgaande tempels maar wel erg bijzonder), Banteay Sampre (waar Marlies zwaar moest onderhandelen met twee kleurrijke figuren (ex-Khmer? gouden tand?) en de handel van tien verkopertjes leegkocht en daarna werd beschuldigd dat ze te weinig betaald had (uitgerekend Marlies die altijd wat koopt en niet te zwaar onderhandelt). Toetje van de dag en een waardige afsluiter was de kleine tempel Preah Palilay (een ruine die bedekt was met de wortels van drie enorme bomen. Waren de enige drie toeristen daar, erg bijzonder). Was erg gezellig om zo met Arnold en Marlies de afgelopen dagen op stap te wezen met Mr Lin. Je kan makkelijker besluiten nemen, 't is reuze gezellig en je hoeft niet lang te wachten op elkaar.

Moet me al weer haasten. Vanavond uiteten met z'n allen. Over uurtje. Moet nog douchen en omkleden. Dus ik kap nu.


Dag 25-26: Terug naar Nederland

Gisteravond met z'n allen uiteten geweest. De meeste taaiden snel af, met het groepje die-hards (Arnold, Marlies, Sjaak, Adinda, Benno, Sylvia, Dirk, Fred en Edith) de avond afgesloten. Bij het zwembad nog door muggen of andere insekten (deze discussie is nog niet gesloten) behoorlijk te pakken genomen. Dag van vertrek inderdaad een relaxdag gehouden. De georganiseerde vaartocht over het meertje overgeslagen. Met Marlies aan het zwembad gelegen. In de loop van de dag kwamen de andere groepsleden druppelgewijs binnen lopen. In Siem Raep hebben we afscheid genomen van Arnold, mijn slapie van de afgelopen 26 dgn. Zijn reis is nog niet afgelopen. Wat een luxe om 2 mnd te kunnen reizen. Ben wel beetje jalours. Terugreis verloopt voorspoedig. Toepend met Sjaak, Adinda en Marlies gaat de wachttijd in Singapoure snel voorbij. Samen met Marlies 3 vliegtuigstoelen naast elkaar voor ons zelf. Terwijl Marlies slaapt, kijk ik een of andere dol dwaze film (sorry, titel vergeten). Na een bumpsy landing op Schiphol realiseer ik me dat de vakantie nu echt voorbij is. Graadje of 6 en het regent.

Al met al was het een geweldige vakantie: mooie landen, aardige mensen, lekker gegeten en leuke reisgenoten!!

Vakantie IJsland: (Askja) groepsreis van 14 dagen

Route in geel

Dag 1 (13/7)-271 km: vlucht Amsterdam naar Keflavík. Bij aankomst kennisgemaakt met de groep: 24 man en vrouw groot. Oudste 63 en de jongste begin 20. Per bus vertrokken via Reyjavik richting Borgarnes naar Höfn. Overnachting in 3 appartementen 1x4, 1x6 en 1x 14 man. Uitzicht op de vulkaan Snaefellsjökull (met ijskap) met hotpools. Tot 's avonds laat buiten gekaart met Niels, Rianne en Annemieke. Sympathieke maar snurkende kamergenoot Niels.

Snaefellsjökull

Dag 2 (14/7)-186 km: Rondje schiereiland Snaefellnes: Ytri Tunga (boerderij), Budir (koffiestop, kerkje met wandeling door lavaveld), wandeling langs de kust van Arnarstapi naar Hellnar (grillige basaltformaties met talrijke zeevogels), Djúpalónssandur (kiezelstrand), Ólafsvík, via Grundarfjördur terug naar Höfn. Dichtplakken neus kamergenoot heeft (helaas) tijdelijk effect.

Dag 3 (15/7)-398 km: Boeltje ingepakt en per bus naar het Noorden. Grábrók (een explosiekrater beklommen), Stradarskala en rondje schiereiland Vatnsnes: Réttir (lunch, ronde schaapskooi), wandeling langs de kust: uitzicht op de baai (bij Ósar) met zeehonden en de (vogel)rots Hvítserkur (15 meter hoog), Borgarvirki (rotspartij 171 meter hoog met bovenop overblijfselen van een fort), Blönduós (vissersdorp) en Ljosheimar (Skagafjordur). Geslapen met 23 man in de eetzaal van een wijkcentrum en Niels op de gang ivm zijn snurken. 's Nachts bleek hij niet de enige te zijn die nachtelijke geluiden produceerde.

Hvítserkur

Dag 4 (16/7)-191 km: Via Glaumbaer (kerkje met turfboerderij) en de Öxnadalsheidi (Öxnadur), waar de weg een hoogte van 450 meter bereikt, naar de grootste plaats van Noord-IJsland, Akureyri, met (ja wel) 17000 inwoners (geen typfout). Eerste mogelijkheid om te mailen. Op weg naar Mývatn een bezoek aan de indrukwekkende waterval de Godafoss (eerst de ene kant van de waterval gefotografeerd met Niels, daarna snel doorgerend naar de overkant, en daarna ijs gescoord). Doorgereisd naar de overnachtingsplek in het gebied tussen Husavík en Mývatn (Ljosvetningarbud) waar we drie nachten blijven. Tussen Annemarie O. en de 2 zussen een slaapplek weten te bemachtigen in de kelder (na een opslagplaats ook in de kelder eerst afgekeurd te hebben, was wel erg stoffig). 's Nachts zaagde Gerrit heel wat bomen om.

Godafoss

Dag 5 (17/7)-235 km: Na het ontbijt naar het vissersplaatsje Húsavík gereden. Hier zijn we mee gevaren met op een authentieke vissersboot (de Krorrinn) op zoek naar walvissen. Uiteindelijk 3 Humpback Whales (bultrug walvissen) gespot (Lengte: 13–17 meters, gewicht: 25–40 ton, wereldwijde populatie: 10.000–15.000, levensverwachting: circa 95 jaar). 's Middags hebben we enkele bijzondere natuurfenomenen in de buurt van Husavík bewonderd, waaronder de gigantische hoefijzervormige kloof Ásbyrgi (foto's vanaf vlondertje en uitzichtspunt), en gelunched bij een parkeerplaats bij het dorpje Tjörnes met uitzicht op de Oxarfjordur-baai en terug naar Ljosvetningarbud. 's Avonds aan de beurt om te koken met Annemarie R., Marijke en Bea. Kostte enige moeite om iedereen (mn "The Voice") uit de keuken te krijgen. Daarna als team snel en lekker gekookt oa zalm uit de oven, gekookte aardappelen met een zelfgemaakte saus (met dank aan de tips van Niels) en groente. In buffetvorm gepresenteerd. Iedereen was enthousiast over de snelheid waarop het eten klaar was en smulde van het eten. Marijke was een openbaring. Tijdens de reis zo stil, maar in de keuken wist ze van aanpakken. Veel lol gemaakt met Annemarie R. (hoe krijgen we The Voice weg zonder rude te worden). Annemarie O. met de vlechten (=dreadlocks) kwam ook nog helpen. Gezellige boel!
Humpback Whale

Dag 6 (18/7)-189 km: Bij Mývatn is het buitengewoon goed vertoeven. Nergens ter wereld tref je zoveel verschillende vulkanische verschijnselen binnen zo'n klein oppervlak aan. Voordat we op pad gingen werd het advies gegeven om een muggennetje te kopen. Bijna iedereen kocht ereen. Ik vertrouwde op mijn DEET. Gedurende de gehele dag hebben we slechts maar een drietal muggen gezien. De volgende route hebben we gereden/gelopen: Skútustadir (verscheidene pseudokraters), Dimmuborgir (lava-labyrinth met daartussen tal van kleine voetpaadjes en berkenboompjes), Hverfell (een enorme explosiekrater met een diameter van 1 km die we met een deel van de groep beklommen hebben; vrij steile klim met in het begin rul lavazand, dus met elke stap zak je weer iets terug; tweede deel een ezelpad zigzaggend omhoog; groepsfoto op de top; de rest van groep heeft een toppoging gedaan via de andere zijde met een veel langer maar minder steil pad), Reykjahlid (dorpje/boerderij), Grjótagjá (lavatunnel met gewezen "badgrot"met twee ingangen), de kleurrijke berg Leirhnjúkur (lavaveld van Krafla) met verse zwarte lava en de meest wonderlijke kleuren (door oa zwavel) en het fantastische Hverir (modderpoelen, "kokende potten" en zwavelbronnen). De dag geeindigd in het natuurlijke en mineraalrijke Myvatn natuurbad, de ‘Blue Lagoon' van Noord-IJsland. Heerlijk! 's Avonds had Ziggy (de chauffeur) de tijd van zijn leven toen hij mocht koken met vier vrouwen. Hij was verantwoordelijk voor het vlees, waarvan de herkomst onduidelijk was. Hebben we nu paard gegeten??? Verder stond op het menu stukjes haai (die eerst een tijdje in de openlucht moet gaan rotten (!!!). Het is lang licht ´s avonds, eigenlijk wordt het nooit echt donker. Lang licht lijkt geweldig, maar daardoor heb je geen benul meer van tijd. We zijn al erg inventief geworden met verduisteren van slaapruimten. Grappig is dat het warme water vaak zwavelrijk is, dus je doucht je met water met een rotte eieren lucht. Maar goed, dat heeft ook z´n charme. Had m´n mp3 speler meegenomen. Bevalt me erg goed. Lange busritten, muziekje op. Perfect. Groep is best wel ok. Heb met de een wat meer mee als met anderen. Maar over het algemeen gaan we op een leuke manier met elkaar om. Wat ik soms wel mis is wat privacy. Maar in de bus dus een muziekje op, ogen dicht, en je hebt het.

Hverfell

Dag 7 (19/7)-398 km: Afgelopen dagen kwamen mijn medische skills erg van pas. Een zere knie van Annemarie O., de KNO problemen van de andere Annemarie R. (toch handig die neusspray), Niels die zijn nagel oplichten door tegen de trap aan te stoten. Het twee keer daags verbinden van de teen is een terugkerend ritueel geworden tijdens de vakantie. Verder ontwikkelen we tijdens de reis een geheel nieuw vocabulair: balsemen van de lippen, het relocaliseren en repostioneren, het evacueren van de neus. Veel lol met beide dames. Aangenaam tijdverdrijf.
Vandaag een lange trip. We volgen in het noorden is de gletsjerrivier Jökulsá (die we oversteken bij de brug Jökulsárbrú) die wild stroomt door een indrukwekkende canyon en soms prachtige watervallen vormt, waaronder de imponerende Dettifoss, die we bezoeken. Enorme hoeveelheden water donderen er naar beneden.

Dettifoss

Via een route langs het binnenland rijden we naar de oostkust. In het IJslandse binnenland woont niemand. Op een hoogte tussen 400 en 1000 meter liggen eindeloze zand- en steenwoestijnen, die worden doorsneden door enkele smeltwaterrivieren. Op een aantal plaatsen tekenen bergmassieven en alleenstaande bergen de horizon, waaronder de imposante en markante tafelberg Herdubreid en de beroemde Askja caldera. We bezoeken oa de hoogst gelegen boerderij van IJsland (Mödrudalur, 469 meter, met kerkje) en zien een wegwijzer met de aanduiding Askja vulkaan en genieten van het uitzicht over heuvelachtige hoogvlakte Jökuldalsheidi. Ben weer in een wereldstad beland. Egilsstadir. Een ZEER belangrijke vissersplaats. Van wel 2000 inwoners en .........internet. In Stödvarfjördur brengt een deel van de groep een bezoek aan het stenenmuseum. Ik mag van Niels wat experimenteren met zijn DSRC en maak van hem een serie portretten. Als fotograaf word je zelf weinig op de foto gezet. Heeft een fotogenieke kop, hoop dat hij blij is met de foto's. We verblijven in de omgeving van Djúpívogur.

Dag 8 (20/7)-288 km:
De route die we vandaag naar het zuiden volgen kenmerkt zich door diepe fjorden die van elkaar gescheiden zijn door steile en hoge bergplateaus. De sterke geleding van de oostkust ontstond tijdens de laatste ijstijd, toen gletsjertongen de uit lava opgebouwde plateaus uitschuurden tot een diep fjordenstelsel. Onderweg kunnen we de opmerkelijke trapsgewijze opbouw van zowel oude als jongere basaltlagen bewonderen. Aan de zuidkust bezoeken we (via een korte stop in het mistroostige vissersplaatsje Höfn) het prachtige ijsbergenmeer, Jökulsárlón (waar oa opnamen zijn gemaakt voor de films Die Another Day (James Bond) en Tomb Raider (Lara Croft)). In dit gletsjermeer drijven de meest fantastische ijsbergen, stuk voor stuk uniek en schitterend blauwwit gekleurd. We worden als groep in een amfibie-voertuig geladen en maken een boottochtje op het meer. Daarna genieten we van wafels met ijs, en maken een korte wandeling langs het meer. Gerrit en Greta missen we bij de bus, maar die pikken we uiteindelijk aan de kant van de weg op. We logeren in een leegstaand wijkcentrum met drietal houten huisjes. De huisjes zijn erg gewild, maar een nader onderzoek van de fundering zet vraagtekens of die gewildheid wel terecht is. Annemarie R. voelt zich ziek, dus daarom van bed/huisje geruild en mijn spullen "gerelocaliseerd". Lig nu bij de twee niet-snurkende vrienden Hans en Rob op de kamer. Tot 's avonds laat geschommeld met Annemarie O.

ijsbergenmeer Jökulsárlón

Dag 9 (21/7)-177km: 's Morgens op pad naar het vogeleiland Ingólfshófdi. In een aanhangwagen van een tractor met ruim 80 man in de laadbak naar het eiland toegereden. Op het eiland leven kolonies papegaaiduikers (een klein wit zwart vogeltje met opvallend rode snavel). Tussen de poep op de buik kruipend foto's proberen te maken van deze wezens.

papegaaiduikers

Na een bezoek aan het momument waar een brug ooit is weggeslagen door een vulkaanuitbarsting op weg naar het Nationaal Park Skaftafell, dat ligt ingeklemd tussen twee gletsjertongen van de Vatnajökull. We lopen langs de ijsmassa en zien de scheuren en spleten van dichtbij. Halverwege ligt de mooie waterval, Svartifoss, die wordt omringd door gigantische basaltzuilen. 's Middags met een deel van de groep een gletsjerwandeling gemaakt met stijgijzers. Slechts één gids mee die de staart van de groep niet in de gaten hield. Kon duidelijk merken dat ik vaker op gletsjers had gelopen. Liep op m'n gemak omhoog en omlaag. Door het lage tempo sloeg mijn stemming al snel om in baldadigheid. Met Annemieke en Annemarie R. aantal "spectaculaire" klimfoto's in scene gezet. Veel lol tijdens het poseren. Na de wandeling nog de gletsjertongen Svinafellsjókull en Skálafellsjökull bewonderd. 's Avonds weer zitten kletsen met Annemarie O. op de schommel om weggejaagd te worden door stel kinderen. Je kan ze het niet kwalijk nemen.

Dag 10 (22/7)-415 km: Na onze bijzondere ervaringen aan de zuidkust rijden we verder naar het volgende hoogtepunt. Onderweg stoppen we (al weer) bij het brugmomument en bekijken we daarna het kleine turfkerkje van Núpsstadur, kirkjubaejarklaustur/kirkjugólf, het lavaveld Eldhraun, de grot Geitafjall met de nodige graffiti (niet van de oorspronkelijke bewoners, nog heftige discussie met Hanke of dat nu wel of niet een verrijking was). Gestopt bij Dyrhólaey met een prachtig uitzicht op enkele rotsformaties in zee. De klif bestaat uit grote basaltkolommen. Met Annemieke een fotoshoot gehouden. Was erg content over de foto´s. Tijdens de busrit een heel aantal watervallen gepasseerd oa de Skógafoss (60 meter hoog), Seljalandsfoss (je kunt er achter de waterval doorlopen) en de Gljúfrafoss (een kleine waterval half verborgen in een kloof). Voor de overnachting rijden we via Hvolsvöller een stukje het binnenland in, zodat het morgen nog maar een klein stukje rijden is naar Landmannalaugar. ´s Avonds met hulp van Hanke en Annemarie O. een rhinoplastiek verricht bij Annemarie R. (met terugkeer van haar reukvermogen bleek later) onder steriele Rubytec-doeken en dit alles op film vastgelegd door Bea.

turfkerkje van Núpsstadur

Dag 11 (23/7)-83 km: Vandaag naar één van de mooiste berggebieden van IJsland, Landmannalaugar. Gestopt met de explosiekrater Ljotipollur. Daarna door naar het startpunt van alle wandelingen waar ter plaatse een hut en een camping is. Fraai gezicht al die tentjes die daar staan. We gaan te voet het gebied verder verkennen. We kunnen kiezen voor de beklimming van de blauwe berg Bláhnúkur of een kijkje nemen bij de oranje, geel en rood gekleurde Brennisteinsalda. Met een klein groepje sportievelingen (Rob, Hans, Greta, Gerrit, Bernard en één van de zussen) kies ik voor de beklimming van de berg. De klim bestaat eigenlijk uit 2 toppen. Het eerste stuk heb ik nodig om m´n ritme te vinden. Bij het tweede deel bedenk ik me dat ik m´n mp3-speler bij me heb. Stevige muziek op (Rammstein, Prodigy, Chemical Brothers) en klimmen. Goede combi. Lekker in cadans. Als eerste de top bereikt. Op de top een 360 graden uitzicht. FANTASTISCH. Hoop maar dat de foto´s ook zo zijn. Nog een aantal aktiefoto´s van de groep gemaakt die nog omhoog moeten komen. Op de top met z´n allen op de foto. Daarna afgedaald (al glijdend en skieënd van de berg af omdat er veel los lavazand ligt) en daarna hetzelfde stuk gelopen wat de rest van de groep ook had gelopen, maar dan de omgekeerde volgorde. Nog een tijd moeten wachten totdat de hele groep compleet was bij de bus om vervolgens met met z´n allen in de beek te duiken en te dobberen in het warme (een graadje of 35 graden) water. Wel een aparte belevenis. Midden in de natuur, in het water. Behoorlijk verbrand in m´n gezicht (wist ik veel dat je met bewolkt weer ook kon verbranden). ´s Avonds met Niels, Hanke, Rianne en Annemarie O. de bar van het naburige hotel ingedoken en een biertje van 10 euro gedronken. Smaakte best goed. Reisleiding nog betrapt die uit de whirlpool van het hotel kwamen (terwijl de groep naast het hotel in wel zeer eenvoudige barakken sliepen). De Voice vroeg zich nog af of dat wel kon dat we in het hotel zaten te drinken. En wel zelf in de whirlpool?

de blauwe berg Bláhnúkur

Dag 12 (24/7)- ? km: Vandaag weer een topdag. Een mooie route brengt ons bij het bekendste drietal van IJsland, die samen de gouden cirkel vormen. In het geisergebied Geysir nemen we een kijkje bij de geiser Strokkur. Echt een heel apart fenomeen.........een gat van 2 bij 2 gevuld met water, af en toe een beetje borrelen en dan zonder waarschuwing een grote waterbol en dan spuit het water omhoog. Dat doet hij ongeveer om de 8 minuten. Soms maar één keer, maar ook wel drie vlak achter elkaar. Kan er geen genoeg van krijgen. Helaas alleen een fototoestel bij me, dus beweging vastleggen is lastig, De filmpjes die de beide Annemaries maken zijn echt super en erg humorvol als je de begeleidende gesprekken/voorspellingen (hij komt, ja nu komt hij, ja nu) hoort. Vlakbij ligt de waterval Gullfoss, waar het water in twee trappen naar beneden dendert. Wat een kracht. Je wordt er stil van. Dat geldt in veel mindere mate voor Thingvellir, een beschermd Nationaal Park en hét nationale heiligdom van IJsland. Het is een 6 km brede en 40 km lange verzakking, die wordt begrensd door diepe kloven en scheuren. Thingvellir ligt op de grens van de Europese en Amerikaanse tektonische platen en haar ontstaan is het gevolg van het uiteendrijven van deze platen. We maken hier een wandeling en krijgen te horen wat de historische betekenis van deze plek was. Maakt weinig indruk op mij. Misschien een beetje excursie-moe!?? Aan het einde van de dag rijden we naar Reykjavík (waar we even stoppen bij het huis waar Ronald Wilson Reagan en Michail Sergejevitsj Gorbatsjov (Михаил Сергеевич Горбачёв) een wapenakkoord ondertekenden) waar we overnachten in een soort hostel. De eerste avond waar we zelf onze gang mogen gaan. Dat levert gelijk moeilijkheden op, want probeer maar eens een restaurant te vinden waar iedereen het mee eens is. Uiteindelijk splitst de groep zich en eindig ik de avond met de beide Annemaries in een lunchroom met een broodje mozarella, pesto en tomaat.

de geiser Strokkur

Dag 13 (25/7)- ? km: Vandaag een dag om vrij te besteden. Vanmorgen na uitgeslapen, ontbeten en geinternet te hebben, de stad ingegaan. Na eerst een kijkje in de Hallgríms-kerk (de grootste van IJsland) genomen te hebben, installeer ik me op een terrasje met het fotoblad ZOOM van mijn kamergenoot Rob. Espressootje, zonnetje, wat wil je nog meer. Om 13 uur afgesproken met de beide Annemaries. We scoren ergens een lunch en bier, en installeren ons op het grasveld bij een pleintje. Zo komen we de middag door. ´s Avonds met de hele groep afgesproken in een visrestaurant Kaffi Reyjavik met lopend buffet. De reisleiders en chauffeur worden toegesproken en cadeau´s worden overhandigd. Vooral onze reisleider Astrid was geweldig. Reislustig, erg enthousiast en hield ons wakker in de bus met talloze verhalen, sagen en wetenswaardigheden. Na het eten gaat iedereen weer zijn weegs. Annemarie O. heeft ´s morgens een ludiek aanplakbiljet gezien die we nu op de foto gaan zetten. Daarna houden we nog een laatste fotoshoot, waar we alledrie (de Annemaries en ik) afwisselend op de foto gaan (met avondzon en een gave graffiti-muur als achtergrond), drinken nog een kop thee bij onze favoriete lunchroom en duiken daarna onder de wol. Morgen vroeg op.

stadsvijver Tjörnin

Dag 14 (26/7)- 40 km: ´s Morgens om 3.45 opgestaan. Met bus naar het vliegveld Keflavík. Voorspoedige vlucht gehad. Op Schiphol na vijf kwartier wachten op bagage afscheid genomen van de groep.