reisverslag vakanties aldwin: Vakantie Australie: (Djoser) 29-daagse groepsreis

Grotere kaart weergeven

Dag 1 en 2 (22 en 23/9): Amsterdam - Sydney
Zes maanden na Antarctica sta ik opnieuw op Schiphol. Dit keer is de bestemming Australië. Waarom? Verschillende overwegingen: nog niet geweest, veel natuur (outback, kust, reef), tijdstip (overgang voorjaar naar zomer), verhalen van andere mensen, timing met werk etc. Gekozen voor deze georganiseerde groepsreis omdat het mij in staat stelt om in korte tijd heel veel te zien met de gezelligheid van een groep. Het is altijd spannend wie je gaat treffen, het pakt bijna altijd goed uit. Eigenlijk is het nog nooit tegengevallen. De voorbereiding stelde weinig voor. In de loop van de tijd een volledige reisuitrusting/kledingkast verzameld. Afhankelijk van de duur en de aard (wandel, steden) van de vakantie en het klimaat van het land stouw ik m'n rugzak vol. Nog wel een duikbril op sterkte aangeschaft. Wilde niet het risico lopen bij het Great Barrier Reef te moeten snorkelen met een voor mij ongeschikte duikbril.

De vliegreis met Cathay Pacific via Hong Kong verliep soepel. Voor vliegtuig-begrippen veel beenruimte, eigen TV scherm, veel nieuwe films. Vond Kick-Ass een vermakelijke film. Tijdens de vlucht naar Hong Kong kennisgemaakt met met één van de groepsleden (Dennis) terwijl we ons ontfermden over een zieke vrouw met diabetes. Bleek later dat we drie dokters in de groep hadden: een anesthesioloog i.o., en twee huisartsen waarvan één niet-praktiserend. Na twee vluchten van in totaal 21,5 uur exclusief twee uur overstaptijd aangekomen in Sydney. Daar werden we opgewacht door Bee, onze reisleidster van Adventure Tours. Kennisgemaakt met de groep: negentien man/vrouw sterk waaronder drie stellen. Moe van de reis lag ik om middernacht in bed.

Dag 3 en 4 (24 en 25/9): Sydney
Uitgeslapen tot 8.30 uur. Zon en een blauwe lucht. Ontbijt aan de overkant van de straat bij supermarkt gehaald: muffin. De eerste, vele zullen nog volgen. 's Morgens werden we door Bee op sleeptouw genomen via Wharf Woolloomooloo en de Royal Botanic Gardens naar het Opera House. Daarna viel de groep uiteen in allerlei subgroepjes. Met een groepje naar Circular Quay om daar de ferry naar Darling Harbour te nemen. Vanaf het water heb je daar een fantastisch uitzicht op de skyline van Sidney.

Daar geluncht en via Hyde Park/ The Domain weer terug naar hotel. 's Avonds uit eten met de hele groep in een sportcafé. Op dag 4 per boot naar de Zoo en vervolgens na vele omzwervingen (deel van de metro lag eruit) per bus naar Bondi Beach (strand 9 km van centrum, hoge golven, veel surfers). Pizza gegeten en 's avonds op dak van hotel foto's gemaakt van de Harbour Bridge, Opera House en de skyline van Sidney by night.

Dag 5 (26/9): Blue Mountains National Parc
's Morgens alle bagage in de trailer geladen en vervolgens ons gepropt in het busje. Wat krap allemaal, maar het lukt. Na vier uur rijden kwamen we aan in de Blue Mountains National Parc. Dit gebied behoort tot de "Great Dividing Range" en is gevormd uit reusachtige zandstenen plateaus waar ruim 600 verschillende soorten eucalyptusbomen voorkomen. Op warme dagen doet de hitte de eucalyptusoliën van de bomen verdampen waardoor boven het gebied vaak een ragfijne nevel hangt, die het nationaal park zijn naam heeft gegeven. We maken een wandeling van twee en een half uur rondom “the Three Sisters”, een rotspartij met drie pieken die uitsteken vanuit het plateau. Vervolgens via trappen steil naar beneden en voor de doorzetters via een andere weg weer terug. Het uitzicht is een soort Grand Canyon in het klein. Piece of cake. We overnachten in een prima jeugdherberg in Katoomba. Ik houd erg van jeugdherbergen. Gezellig, de sfeer, de eenvoud. 's Avonds uit eten in een bar. Heerlijk gegeten: een pie. Met Rik en Willemijn biertje gedronken, later kwamen onze truckers (shorty) Matthijs en (lange) Cees ons gezelschap houden. De eerste avond van een reeks avonden met dit clubje. Leuke mensen van diverse pluimage met veel humor!

Dag 6 (27/9): Canberra
Canberra is een 'geplande' stad”. In 1908 werd de huidige locatie gekozen als hoofdstad van Australië na jarenlange discussie over een geschikte plaats. Zowel Sydney als Melbourne hadden graag de hoofdstad willen zijn. Canberra ligt dan ook tussen beide steden in (300 km van Sydney en 650 km van Melbourne). Het is rijk aan brede lanen, groene parken en mooie monumentale gebouwen met het hooggelegen Parliament House als het bekendste bouwwerk. We werden rondgeleid in het Parlement House en op het dak genoten wij van het uitzicht. Ook een kort bezoek gebracht aan het Australian War Memorial en het onderliggende National War Museum. 's Avonds in pub fettuchi gegeten met het vaste clubje inclusief Linda, Dennis en Dagmar

Dag 7 (28/9): Beechworth
‘s Ochtends het National History Museum in Canberra bezocht. Daar een uur doorgebracht. Vervolgens door Bee persoonlijk afgeleverd bij het War Museum om daar nog een uur door te brengen terwijl de rest van de groep achterbleef bij het History Museum. Het War Museum schijnt een van de grootste oorlogsmusea ter wereld te zijn met een enorme collectie, dus ik wilde daar zo veel mogelijk tijd doorbrengen. Gisteren 2e Wereld Oorlog gedaan, vandaag de periode na 1945. We verzamelden weer bij de bus en via enkele tussenstops naar Beechworth. Dit historische goudzoekersstadje in de Ovens Valley ademt nog steeds een wildwestsfeer, alsof de goudzoekers nog maar net vertrokken zijn. Gegeten in pub. Beef curry. Prima.

Dag 8 en 9 (29/9 en 30/9): Melbourne
Vannacht erg koud. Oorzaak: nachtvorst. Elektrische deken niet gevonden, maar andere reisgenoten wel. 's Morgens ontbeten in bakery met 2 scones, jam en cream. Heerlijk. Na een bezoek aan een lokaal waterval(letje) en vele andere tussenstops aangekomen in Melbourne. In vergelijking met Sydney nu veel bewolking en fris qua temperatuur. Heb me erg verheugd op Melbourne, omdat mijn vrienden Jolien en Tom er wonen met hun zoontje Daniel en hond Mimosa. Snel spullen uitgepakt en met waszak vol vieze kleding per tram naar Carlton North. Het elkaar weer ontmoeten was geweldig. Daniel was weer een stuk de hoogte ingegaan en Mimosa was zo wild en enthousiast als altijd. 's Avonds met hen naar een BBQ bij vrienden van Tom.
De volgende dag uitgeslapen tot 9 uur. Met Jolien en Daniel de stad verkend per tram en benenwagen: de Queen Victoria Market (een grote food en non-food hal), Federation Square en de Royal Botanic Gardens. 's Avonds gegeten in gezelschap van Tom's ouders. En toen was het al weer tijd om afscheid te nemen. Helaas.

Dag 10 en 11 (1 en 2/10): Great Ocean Road (via Warrnambool en Robe)
Beide dagen gereden over de spectaculaire Great Ocean Road, die zijn naam dankt aan de schitterende uitzichten op de ruige Australische kust. De Great Ocean Road is een 243-kilometer lange weg langs de zuid-oostelijke kust van Australië tussen Torquay en Warrnambool. De weg werd gebouwd door soldaten tussen 1919 en 1932 en is 's werelds grootste oorlogsmonument. Het is een belangrijke toeristische attractie in de regio. Onderweg stopten we bij “The Twelve Apostles”. The Twelve Apostles is een verzameling van nabijgelegen kalksteenformaties voor de kust van het Port Campbell National Park. De “apostelen” zijn gevormd door erosie. Door de golven worden de kliffen van zacht kalksteen uitgehold tot grotten, die vervolgens om de beurt instorten. De kliffen zijn op bepaalde plaatsen vijf en veertig meter hoog. In werkelijkheid zijn het niet twaalf maar acht rotsformaties. Jaarlijks komen er ongeveer twee miljoen bezoekers.

Van Bee hoorden we dat het mogelijk is om per helikopter over “de apostelen” te vliegen (tien minuten voor vijf en zeventig Australische dollar). Deze kans konden zes medereizigers en ik niet laten liggen. Het uitzicht was geweldig en de vliegomstandigheden ideaal (helder, namiddagzon). Moest erop letten om niet voortdurend foto's te maken, maar ook gewoon om me heen te kijken en te genieten van het uitzicht. Op aanraden van Bee met de hele groep in een restaurant met lopend buffet gegeten. Viel erg tegen.

De volgende dag onderweg naar Robe verschillende stops gemaakt (o.a. Princess Margaret Rose Cave). De spuitbus insektengif die iedereen op z'n motelkamer vond, beloofde weinig goeds. Het eten in dit motel was idem. Conclusie na twee dagen: volgende keer eten in plaatselijke pub/bar.

Dag 12 en 13 (3 en 4/10): Adelaide
Mooi weer. Onderweg naar Adelaide bezochten we een strand en maakten we een wandeling onder begeleiding van een gids van Aboriginal orgine die ons van alles vertelde over de plantjes en bloemetjes die we onderweg tegenkwamen (terwijl we door muggen werden belaagd). 's Middags kwamen we aan in Adelaide. Hotel midden in het centrum. Met m'n vaste clubje Hindley Street ingelopen en ons op het terras genesteld. Gegeten en 's avonds onze ogen uitgekeken naar het flanerende uitgaanspubliek en de voorbijrijdende auto's. Om middernacht naar bed met oordopjes (da's het nadeel van een hotel midden in het uitgaansgebied).

Om vijf uur wakker door mechanische straatveger. Tot 8.45 uur uitgeslapen. Al weer een mooie en warme dag. Wasje gedaan. In eettentje tegenover hotel pancakes als ontbijt gegeten. Twintig verschillende soorten, vierentwintig uur per dag. Goed concept. Bestaat zo iets in Nederland?

Daarna met Cees, Willemijn en Rik een stadswandeling van vijf kilometer gemaakt die stond aangegeven in de Lonely Planet. Heerlijk geluncht aan de rivier. Het heel aardige South Australian Museum bezocht met veel aandacht voor het leven van Aboriginals (interessante oude zwart-wit filmpjes) en fauna. 's Avonds met grote groep naar strand om daar te eten. Helaas lukte het niet om tot consensus te komen waar we gingen eten. Uiteindelijk met Kees en Els Chinees gegeten. Was heerlijk.

Dag 14 (5/10): Flinders Ranges
We verlieten Adelaide en reden via wijngaarden en kleine dorpjes noordwaarts de droge outback in. Na een aantal uren rijden doemden de bergen van de Flinders Ranges aan de horizon op. Flinders Ranges National Park heeft een oppervlakte 912 km² en het maakt onderdeel uit van het middelgebergte de Flinders Ranges.

We sliepen voor het eerst deze vakantie in een tentje die we zelf moesten opzetten. Een aantal durfals sliepen voor het eerst in een swag. Een swag is een waterdichte zak van canvas met een ingebouwde matras. In de swag slaap je in een lakenzak of slaapzak. Een opgerolde swag is licht qua gewicht en zeer compact. Opzetten en afbreken gaat gemakkelijk. Er is enige discussie binnen mijn clubje geweest of de “niet-swaggers” (lees: verstandige mensen die een echte tent met bed/matras prevaleren boven een swag) “marshmallows” waren en de “swaggers” niet. Omdat een aantal swaggers met grote moeite een heuveltje opkwam c.q. niet eens aan zo'n klim begon, was het maar de vraag wie nu een marshmallow was. Deze discussie is tot op heden nog niet gesloten. Die avond was ik verantwoordelijk voor de BBQ. 's Nachts regende het en de swaggers vluchtten met swag en al onder een afdak.

Dag 15 (6/10): Flinders Ranges – Marree – Quorn
Vanochtend voor het eerst opgestaan met alleen bewolking, geen zon en met spat regen. We kregen twee wandelopties in Flinders Range. Eentje voor watjes en eentje met een klim van 450 meter. Met klein groepje laatste gedaan. Als eerste boven samen met Matthijs. Met een voorsprong van ruim een half uur op de rest keerden we terug op de camping. Op de camping de eerste foto's gemaakt van twee kangoeroes. In sommige landen heb je zwerfhonden, -katten en/of -apen, maar dit waren zwerfkangoeroes. Ze kwamen vrij dichtbij en zijn kennelijk gewend aan mensen. Beetje ambivalent gevoel hierbij.

Na de lunch braken we op en reden door naar het plaatsje Marree (een pub met een paar gebouwen). We zetten onze tenten op onder een afdak, want het zou waarschijnlijk gaan regenen (en echt waterdicht waren de tenten niet!!).

Vlak voor Marree hadden we de geasfalteerde weg verlaten om over een zogenaamde mud-weg (unsealed road) via Marree morgen door te kunnen rijden naar Cooper Pedy. Maar Bee hoorde dat de weg na Marree door eerdere regenval moeilijk begaanbaar was en dat mogelijke regen de komende nacht er voor zou kunnen zorgen dat we de volgende dag in Marree zouden vast komen te zitten. Na een kort groepsberaad werd democratisch besloten om direct na het avondeten de weg terug te nemen en naar Quorn door te reizen, een plaatsje waar we de Stuart Highway konden nemen. Het betekende echter wel dat alle tenten en spullen opnieuw moesten worden ingepakt en dat we om 20.00 uur in het donker weer terug moesten rijden. Na een lange rit met Bee aan het stuur die wakker bleef op Red Bull en eten wat we haar aanreikten, kwamen we om 01.00 uur aan bij het bunkhouse ter plaatse. Viel uitgeput in slaap op m'n stapelbed.

Dag 16 (7/10) Cooper Pedy
Onderweg naar Coober Pedy passeerden we de 'dingo fence'; een hek met een lengte van 9600 kilometer dwars door het land, tegen de verspreiding van de dingo, de Australische wilde hond. Ten noorden van het hek is de dingo een beschermd dier en ten zuiden ervan schieten boeren ze soms neer, om hun schapen te beschermen. De leegte en verlatenheid van dit uitgestrekte gebied was fascinerend. Ook had ik een nieuw onderwerp gevonden om te fotograferen, namelijk vrachtauto's. Aangestoken door het enthousiasme van onze Nederlandse truckers. In dit gebied reden zogenaamde “road trains”: trucks met wel drie of vier aanhangers. Veel aluminium, blingbling, felle kleuren en dat met een strak blauwe lucht als achtergrond. Als kinderen zo blij cirkelden we bij elke tankstop om de vrachtwagens heen met onze fototoestellen. Onderweg stopte de bus bij een zoutvlakte. Het beeld leek op Salar de Uyuni (het grootste zoutvlakte ter wereld gelegen in Bolivia), alleen natuurlijk veel kleiner.

Coober Pedy, in Aboriginaltaal “blanke man in een gat”, dankt zijn bestaan aan de vele avonturiers die hier op zoek gingen naar het waardevolle opaal. Vanwege het extreme klimaat (in de zomer kan de temperatuur hier oplopen tot 45°C) speelt een groot deel van het dagelijks leven zich onder de grond af. Huizen, winkels, hotels, musea en een kerk zijn in de rotsen uitgehouwen. Uiteraard volgden wij het voorbeeld van de lokale bevolking en sliepen we in een eenvoudig rotshotel. Een deur leidde naar een grote gang met aan weerskanten uitgehakte alkoven met 2 stapelbedden erin en een gordijn dat de alkoof afsloot van de gang. Spartaans maar ook super om het mee te maken. Het geheel zorgde voor een constante temperatuur binnen (vierentwintig graden het hele jaar door). Voor het eten op bezoek bij een galerie waar de eigenaar en zijn vrouw in de achtertuin een opvangplek voor kangoeroes hadden opgezet. Na enige aarzeling (van morele aard) met baby kangoeroe in de armen op de foto. Met de hele groep pizza gegeten bij John's Pizza Bar & Restaurant (heerlijk).

Dag 17 (8/10): Kings Canyon
Vanuit Cooper Pedy reden we in zeven uur door prachtige landschappen naar Kings Canyon, waar we overnachtten in reeds opgezette tenten met bedden met lakens (lux!!). 's Avonds werden er dingo's gespot op de camping. Spannend! Hekjes bij het ingang van toiletgebouw moesten voorkomen dat je 's morgens een dingo op het toilet aantreft.

Dag 18 (9/10): Kings Canyon - Ayers Rock/Uluru
's Morgens maakten we een wandeling in Kings Canyon. Eerst een klimmetje van twintig minuten (bekend als "Heart Attack Hill" vanwege de steilheid, maar dat valt erg mee), die je aan de top bracht met een met spectaculair uitzicht over de kloof en van het omringende landschap. De kloof was op sommige plaatsen driehonderd meter diep. Na een tijd parallel aan de kloof gelopen te hebben, daalden we af naar de zogenaamde “Garden of Eden”, een permanente waterhole omgeven door weelderige flora. De laatste helft van de wandeling liep door een groot doolhof van verweerde zandstenen koepels. Een langzame afdaling bracht je terug naar het beginpunt. In totaal duurde de wandeling een kleine vier uur. Dit alles onder een strak blauwe hemel.

Na de lunch onderweg naar onze camping bij Yulara Village, waar we de komende twee dagen zouden overnachten. Ayers Rock, door de Aboriginals Uluru genoemd, is de grootste monoliet ter wereld en een van de bekendste toeristische trekpleisters van Australië. De kolos trekt veel bezoekers en dat is niet voor niets. Zonsopkomst en zonsondergang zijn magische momenten, je ziet de rots dan diep rood kleuren.

Voor het avondeten gingen we kijken naar de zonsondergang. Terwijl we steeds dichter bij de Rock kwamen, viel op hoe indrukwekkend de rots is. Het landschap is volledig vlak waardoor de Rock des te opvallender is. We verdeelden ons bij het uitzichtpunt en wachtten op de ondergaande zon. Er waren veel toeristen: van backpackers tot groepen die ter plaatse aanschoven aan een mobiel buffet. Ik zag naast mij een man staan prutsen met zijn camera. Ik gaf hem enkele tips met betrekking tot de instellingen en de keuze van het onderwerp. Uit dankbaarheid bood hij mijn medereisgenoot Cees en mij een glas wijn aan; zodat we met een glas wijn in onze ene hand, het fototoestel in de andere hand genoten van het rood kleuren van de Rock en het langzaam volledig verdwijnen van de zon.

Dag 19 (10/10): Ayers Rock
's Morgens voor vijven uit de veren om voor zonsopgang ons weer op te stellen bij de Rock. Daarna een wandeling gemaakt rondom de Rock. Van dichtbij zie je hoe groot hij is, hoe rood de kleur en hoe steil de wanden zijn. Op sommige plaatsen mag je niet fotograferen omdat het heilige plaatsen zijn voor de Aboriginals. Ik had graag de Rock beklommen, maar die dag mocht het niet vanwege de te harde wind. Overigens is de beklimming geen sinecure in verband met de steilheid en gladheid. 's Middags bood Bee de mogelijkheid om een wandeling te maken bij Kata Tjuṯa, ook wel bekend als Mount Olga of the Olgas. Het is een formatie van een dertigtal rotsen, waarvan de hoogste meer dan 500 meter hoog is. Uit geologisch onderzoek is gebleken dat Kata Tjuṯa deel uitmaakt van een enorme ondergrondse rotsformatie, die ook Uluru omvat. Slechts zeven bikkels (Rik, Willemijn, Cees, Dennis, Linda en Peter) gingen mee. Eerlijk gezegd had ik vooraf grote twijfel over de onderneming gezien het tijdstip van de dag (14.30 uur) en dito omstandigheden (vijf en dertig graden en meer, volle zon, weinig schaduw, enig klimwerk). Achteraf erg blij dat ik mee ben gegaan. We hebben een prachtige wandeling gemaakt door de “Vallei van de wind”. Onderweg naar de camping genietend en meezingend met de muziek. Een heel bijzonder moment voor mij was, toen we aankwamen op de camping en de bus tot stilstand kwam, niemand uit de bus stapte, maar iedereen in de bus bleef zitten terwijl we meezongen met het nummer “Use somebody” van de Kings of Leon. 's Avonds BBQ. Vroeg naar bed. Was de groep even zat. Klinkt misschien gek na zo'n geweldige dag, maar had de behoefte om alleen te zijn.

Dag 20 (11/10): Alice Springs, trein naar Katherine
‘s Morgens om 4.50 uur opgestaan. Om zes uur weg. Vroeg opstaan hoort er bij. Tegen vrienden zeg ik wel eens gekscherend: ik ga niet op vakantie, maar ik reis. Om veel te zien in korte tijd is dat gewoon nodig. De dagen die je kan/mag uitslapen zijn daarom altijd extra fijn. Om 11.15 uur aangekomen in Alice Spring. We stapten hier op de trein richting Katherine. Deze trein wordt de Ghan genoemd. De Ghan is een treinverbinding dwars door Australië die het noordelijke Darwin verbindt met het zuidelijke Adelaide via Alice Springs (http://www.gsr.com.au/site/the_ghan.jsp). Twee keer per week rijdt de Ghan het 2979 km lange traject. De oorspronkelijke naam was Afghan Express en was ontleend aan de kamelenkaravanen die voordien het transport over die route verzorgden. We hadden tot 16.30 uur tijd om ons te vermaken in Alice Springs. Met mijn clubje wezen lunchen, wat spulletjes gekocht en bezoek gebracht aan de Royal Flying Doctor Service Base, waar we een hele informatieve film kregen te zien inclusief rondleiding. Nog even wezen internetten. Ik kreeg bericht dat een goede vriendin haar kind heeft verloren. Moeilijk moment. Ben sprakeloos. Heel ambivalent. Je bent op vakantie en op zo'n moment lijkt alles wat je in Australië meemaakt klein en onbelangrijk.

We stapten tegen het einde van de middag de trein in. We zaten in de laagste klasse. Geen bedden, maar slaapstoelen. Maar ze zaten erg comfortabel en met behulp van earplugs, twee biertjes en een temazepam viel ik in slaap.

Dag 21 (12/10): aankomst Katherine - Kakadu National Parc
De volgende ochtend bleek ik als een van de weinigen goed geslapen te hebben.
In Katherine werden we door onze nieuwe reisleider Demo voor de komende twee dagen opgewacht. Iedereen moest erg aan hem wennen, want bijna iedereen liep weg met zijn voorgangster: Bee.
Sommigen moesten zelfs een traantje wegpinken bij het afscheid de vorige middag.
Wat was het bloody heet in Katherine. En vochtig. Bij de minste of geringste beweging ging je zweten. Busrit naar Kakadu National Parc. Het park kwam tot stand in 1981 en het is 19.804 km² groot. Kakadu wordt gezamenlijk bestuurd door de Australische overheid en de oorspronkelijke Aboriginal-bevolking. De naam Kakadu is een verbastering van het Aboriginalwoord "Gagudju". Het park omvat stukjes regenwoud, moerasachtige gebieden met mangrovebossen en zandsteenplateaus, waarvan watervallen zich naar beneden storten. Kakadu staat tweemaal vermeld op de werelderfgoedlijst, zowel vanwege de culturele waarde met onder andere een groot aantal rotsschilderingen van Aboriginals als vanwege de rijke natuur.

Boottocht over zogenaamde billabong. Billabong is een verzamelnaam voor draslandgebieden in het tropische gedeelte van het Northern Territory in Australië. De meeste billabongs zijn hoefijzermeren. Kenmerken van een billabong zijn dat het in de droge periode (mei-oktober) altijd water bevat en dus nooit volledig uitdroogt en dat het in het regenseizoen (november-april) deel uitmaakt van uitgestrekte ondergelopen gebieden, de "floodplains". Billabongs zijn vooral in de droge periode een verzamelplaats voor vele watervogels, vissen en krokodillen. Onderweg een groot aantal krokodillen en verschillende soorten vogels gezien.

In verband met de beperkte beschikbaarheid van tenten een tent gedeeld met Dennis. Schoon was anders met schimmelplekken op de matras, maar a la............voor één nacht. 's Avonds gegrilde vis à la Demo met salade en chocoladepudding toe. Prima! Zag erg tegen de nacht op. Erg afgekoeld was het niet en dan die vochtigheid..... Zelfs zonder iets over je heen, brak het zweet je al uit.

Dag 22 (13/10): Kakadu National Parc - Darwin
Toch nog redelijk geslapen. 's Morgens wandeling om paar muurschilderingen te bekijken en klein meertje met mini-waterval bezocht. Allemaal niet echt indrukwekkend. Merkte dat ik vooral bezig was met coping van de hitte. Bij het verzorgen en opruimen van de lunch niet geholpen.... lukte even niet meer. Met de hitte is het eten van een ijsje een ware traktatie. De mannen namen meestal een Magnum. Op dit moment liep er een actie dat bepaalde stokjes van ijsjes recht gaven op een gratis Magnum. Tot nog toe had niemand succes. Vandaag lachte het geluk mij toe. Al bij m'n tweede Magnum van deze vakantie had ik succes. Sommige mannen (die al een paar Magnums voorliepen op mij) waren enigszins jaloers......
Eind van de dag aangekomen in Darwin. Prima kamer, alleen jammer dat mijn raam boven een drankenzaak zat die vrij laat sloot. Maar die nacht weinig last gehad, omdat ik pas om 1.00 uur in bed lag. Zijn met hele groep uitgeweest in The Vic Hotel. Concept: gratis avondeten bij betaalde consumpties en live muziek/DJ. (http://www.thevichotel.com/). Was echt een leuke avond. Iedereen ging los.

Dag 23 (14/10): Darwin
Met ongeveer 75.000 inwoners is het tropische Darwin de grootste stad in het noorden van Australië. De geschiedenis van deze hoofdstad van de Northern Territory kent enkele grote tegenslagen. De Japanse bombardementen in de tweede wereldoorlog en een cycloon op de eerste kerstdag van 1974 hebben grote delen van de stad vernietigd. De stad is na deze natuurramp opnieuw ontworpen en opgebouwd en ziet er dan ook uiterst modern uit.
Vandaag met het bekende clubje op pad geweest. Pancakes als ontbijt, daarna naar het Museum & Art Gallery of the Northern Territory (aardige Aborginals-kunst, verhaal van cycloon Tracey (met afgesloten kamer waar het geluid van een cycloon gesimuleerd wordt), drankje aan het strand bij het museum, wandeling Botanic Garden (poeh wat warm) en lunch in de Stokes Hill Wharf.
's Avonds naar avondmarkt bij Mindil Beach geweest. Allemaal eettentjes: van pannenkoeken, chinees, thai, fish and chips, smoothies etc. Daar gegeten.

Dag 24 (15/10): Vlucht naar Cairns
's Morgens ging wekker om 4.25. Boeltje ingepakt en naar vliegveld. Ontbeten op luchthaven met idee dat we op vlucht alleen een snack zouden krijgen. Bleek meer dan een snack te zijn. Vlucht van twee en een half uur met Quantas. Cairns ook warm.

Cairns is een populaire reisbestemming vanwege het tropische klimaat en de nabijheid van vele attracties. Het Great Barrier Reef ligt op slechts anderhalf uur reizen per boot. Het Daintree National Parc en Cape Tribulation op ongeveer honderddertig kilometer ten noorden van de stad, zijn populaire gebieden om het tropische regenwoud te ervaren.
Voor het eerst een hotel waar alles klopt. Grote kamer met keukentje, zitje, 2-persoonsbed met badkamer met o.a. bad. Airco en twee ventilatoren. En rustig/stil. Prima. Alleen het zwembad is slechts geschikt voor pootje baden. Maar niet getreurd. Hotel ligt vlakbij de Esplanade, de boulevard van de Cairns. 's Middags met clubje over de boulevard gelopen en wezen zwemmen in gratis openluchtzwembad met uitzicht op zee aan de Esplanade. 's Avonds fish en chips gegeten met Magnum toe.

Dag 25 (16/10): Cairns – Great Barrier Reef
Vanmorgen vroeg op want ik ga met twaalf andere groepsleden snorkelen (185 Australische dollar voor transfers, boottocht, lunch en snorkeluitrusting). Aan boord van catamaran Seastar (http://www.seastarcruises.com.au/) met nog twintig anderen. Dus samen twee en dertig man/vrouw. Na koffie/thee op weg naar een eilandje Michaelmas Cay. Was gedurende de gehele dag hoofdzakelijk bewolkt en behoorlijk wat deining (maar in vergelijking met de oversteek van het Beagle Channel niet noemenswaardig). Na instructies en aanmeten gear (o.a. flippers en stinger's suit (tegen kwallen) werden we per zodiac op het strand van de zandplaat afgezet. De eerste keer snorkelen na Nieuw-Zeeland viel erg tegen. Kreeg regelmatig water in mond en kon niet overweg met flippers. Was al aardig stuk van het strand afgedreven en raakte in paniek. Ik heb me met de zodiac weer naar het strand laten brengen. Daar in ondiep water een stukje koraal kunnen bewonderen, maar vond al met al alles erg teleurstellend. Kon niet genieten. Met kater weer terug naar de boot. Lunch was goed geregeld met garnalen, ovenschotel, brood, beleg en salade.
Na de lunch konden we snorkelen bij Hastings Reef. Op zee, direct van de boot het water in en snorkelen. Je kon daar niet staan, was meters diep. Maar dit keer bood de bemanning een snorkel-vest aan. Een soort zwemvest. En toen was het prima. Je bleef zonder moeite drijven. Ook als je even je snorkel schoon wilde spoelen of de duikbril steviger wilde aantrekken hoefde ik me niet bezig te houden met blijven drijven. Heb toen erg genoten van het koraal, de vele vissen en de helderheid van het water. Na twee uur als één van de laatste uit het water. Daarna wachtte ons de terugtocht door woelige zee. Verscheidene mensen waren goed ziek daardoor. Gezellig gekletst met Engelse Tessa die een aantal maanden backpackte door Australië.
's Avonds gegeten in Cock & Bull Tavern (http://www.cocknbull.net.au/). Een aanrader: lekker eten en niet duur. Maar wel enorme hoeveelheden op je bord.

Dag 26: Cains – excursie naar Daintree National Parc en Cape Tribulation
Vandaag om 7.45 uur op pad met bus naar Cape Tribulation. Een geëmigreerde Duitser als chauffeur. Hij wist erg veel te vertellen maar om nu ons gedurende de gehele busrit met een stortvloed aan wetenswaardigheden te overspoelen..............? Van relevant (achtergrondinformatie over het regenwoud) tot totaal irrelevant (wie de eigenaar was van een golfbaan die we passeerden). Dagtour viel wat tegen. Al zoveel gezien. Voegde weinig toe. Boottocht over de rivier om krokodillen te kijken..............twee kleintjes gezien. In Kakadu National Parc tientallen gezien en met name grotere exemplaren. Wandelingetje door rainforest: aardig. Hoogtepunt wat mij betreft: broodje kip aan het strand en heerlijk zelf gemaakt ijs bij de Ice Company. En het biertje op een terras met de mannen in Port Douglas (plaatsje aan de kust waar de Australische jetset hun weekendjes weg vieren).
's Avonds met m'n vaste clubje uit eten geweest in opnieuw Cock & Bull Tavern. Mijn eten gedeeld met Willemijn, zodat we daarna een toetje konden nemen, namelijk “Chocolat of Death”. Een enorme schaal gevuld met chocolademousse en -cake, chocolade-ijs en slagroom met nootjes. Zo groot als een ananas. Samen met Willemijn en Rick kom leeggegeten. Terwijl Cees ons versteld deed staan om een hoofdmaaltijd en toetje helemaal alleen op te eten. Respect!

Dag 27 (18/10) Cairns – chillen
"Uitgeslapen" tot 8.30. Afgesproken met clubje van vier te ontbijten aan het strand met pancakes (niet zo lekker als in Adelaide). Nadat Matthijs en Dagmar zich aan ons groepje voegden, ging iedereen zijn weegs in het centrum op zoek naar souvenirs. Ben rustig gaan internetten. 's Middags aan de rand van het zwembad bij de Esplanade gelegen. 's Avonds met de hele groep wezen eten in opnieuw Cock & Bull Tavern. Iedereen tijdig naar bed, in verband met vroeg ontwaken de volgende dag voor de terugreis.

Dag 28 en 29 (19 en 20/10): via Hong Kong terug naar Nederland.
Na twee maal twaalf uur vliegen (zonder echt geslapen te hebben), een vertraging van één uur, vier uur overstaptijd in Hong Kong en twee en een half uur wachten op de luchthaven van Cairns weer terug in Nederland. Onderweg in de buurt van de Filipijnen hield een tyfoon huis. Dat hebben we gemerkt in het vliegtuig. Behoorlijke turbulentie gehad.

Al met al was het een leuke reis. Goed weer. Heel veel gezien en gedaan. De inwoners van Australië waren buitengewoon aardig en behulpzaam. Het landschap is bij tijd en wijle stunning. Tijdens de reis heb ik soms met een schuin oog Australië vergeleken met Nieuw-Zeeland, en ik moet zeggen dat het laatste land mij meer aansprak.

Vier weken met een groep mensen op reis gaan, is af en toe best wel belastend; samen vele uren in de bus, de lange dagen, het gebrek aan privacy naast de vele indrukken die je opdoet, het slaapgebrek, de hitte, en de gedachten over dingen thuis dragen daaraan bij. Niet met iedereen heb je een click. Over het algemeen is deze reis zonder veel wanklank verlopen en heb ik met een aantal mensen van de groep een speciale band opgebouwd. Maar ik was blij dat ik weer naar huis kon gaan. Blij om familie en vrienden te zien en zin om weer aan de slag te gaan!

Bijlage: hotellijst

Sydney: http://www.themacleay.com/serviced-apartments-sydney-rooms.aspx

Katoomba: http://www.yha.com.au/hostels/nsw/blue-mountains/katoomba/

Canberra: http://www.pavilioncanberra.com/pages/index.asp

Beechworth: http://www.armour-motor-inn.com.au/

Melbourne: http://www.themiami.com.au/

Warrnambool: http://www.oceanroadaccommodation.com.au/cgi-bin/rez60load.pl?0005/bf0005.html

Robe: http://guichen.budgetmotelchain.com.au/

Adelaide: http://www.adelaideparinga.com.au/

Flinders Ranges: http://www.wilpenapound.com.au/campground/

Marree: Drover's Rest Campground

Quorn: http://www.adventuretours.com.au/6-day-alice-springs-to-adelaide-tour/