Vakantie Peru/Bolivia: (Shoestring) groepsreis 24 dagen

Klik op afb. voor vergroting

Dag 1: Amsterdam naar Lima

De vakantiepret begon al enkele dagen geleden met het bij elkaar zoeken van alle reisspullen en het inpakken van de rugzak en daypack. Wat zal ik meenemen? Tijdens de reis zowel op zeeniveau als dik 4000 meter hoog. Van tropisch warmte tot nachtvorst. Weer een hele klus om alle benodigdheden in de tassen te krijgen. Het past weer net.

Vanmorgen vroeg opgestaan na een paar uurtjes slapen. Filevrij naar Schiphol gereden (da's het voordeel van weggaan in augustus). Inchecken verliep soepel. En nu maar wachten. Op tijd vertrokken op weg naar de 1e tussenstop: Atlanta (VS).
Schiphol

Dag 2: Aankomst in Lima, naar Ica

's Nachts tegen twaalven aangekomen op het vliegveld in Lima, Peru. Kennisgemaakt met de groep. 20 Man en vrouw sterk: 7 stellen en 6 alleenboekers. Eerste indruk: leuke gezellige interessante mensen. Iedereen is bekaf. Bij aankomst wacht ons een onaangename verrassing. We moeten namelijk om 5 uur a.m. uit de veren. Aangekomen in het hotel de bagage omgepakt en snel het bed ingedoken. Drie uur later gaat de wekker en helaas...... geen oog dicht kunnen doen. Hoofd nog vol van de reis en de eerste indrukken. Snel wat sneetjes geroosterd brood met jam naar binnengewerkt en dan de bus in. Bus valt alleszins mee. Niet onbelangrijk, want je verblijft op dit soorten reizen heel wat uurtjes in zo'n voertuig.

We rijden zuidwaarts door de woestijn, die zich van het midden van Chili tot aan het noorden van Peru uitstrekt als een smalle, droge kuststrook waar weinig leven wordt aangetroffen, maar waar met behulp van irrigatiesystemen steeds meer landbouw wordt bedreven. Bij de eerste tussenstop wordt het kraampje van een lokale manderijnen annex bananenverkoper leeggekocht. Wat extra vitaminen kunnen we wel gebruiken voor de komende dagen.

In de omgeving van Pisco stoppen we bij een haventje, waar een speedboot voor ons klaar ligt voor een excursie naar de Ballestas eilanden (ook wel de Galapagos eilanden voor de "poor man" genoemd). Deze eilandengroep ligt op een half uur varen en vormt het leefgebied van duizenden zeeleeuwen, pinguïns, Peruaanse aalscholvers en rots- en bruine pelikanen.
Doorkijkje bij Ballestas eilanden

We varen oa langs de 'Candelabra', een in rotsen uitgehouwen tekening waarvan de betekenis en oorsprong nog steeds onbekend is. De eilanden zijn beschermd natuurgebied. Eens in de vier jaar wordt deze regel verbroken. Dan komen de Peruaanse guano-stekers aan wal om de nitraatrijke uitwerpselen van de vogels te verzamelen. Dat guano een zeer belangrijk bestanddeel vormt van meststof werd pas in de negentiende eeuw ontdekt waardoor Peru anno nu de grootste exporteur ter wereld is.
Zeeleeuwen of pelsrob (?)

Resten van een oude hijskraan op het eiland

Terug in de haven lunchen we met de hele groep. Op aanraden van onze reisleider Fabian laat ik me verleiden tot het eten van rauwe vis "gemarineerd" in gekookt limoensap. Smaakt prima.

We stappen weer de bus in op weg naar wat later blijkt het hoogtepunt van de dag wordt: de oase Huacachina, zo'n 5 km gelegen van Ica. Het is een oase met centraal een klein meertje met er om heen palmbomen, huisjes, restaurantjes, hostals en wat terrasjes. Verder is er niets. De oase zelf wordt omgeven door metershoge zandduinen. Komt allemaal erg relaxed over. De attractie van deze oase is dat je in de duinen rondom kunt gaan "sandboarden" of met een buggy op en af de duinen kunt crossen. In afwachting van deze activiteiten strijken we na een korte verkenning van de oase neer op een van de terassen. We worden in het Nederlands verwelkomd door een van de obers die enige propper-vaardigheden ten toon spreidt. Da's een minpuntje. In deze uithoek van de wereld worden we liever aangesproken in de eigen plaatselijke taal is de mening van ons als terrasgangers. Anders krijgt het al snel een hoog Costa del Sol-gehalte. Verder toppie: strak blauwe lucht, warm en fantastisch uitzicht.
Huacachina

Na ruim een uur worden we in drie buggies geladen. Een buggy is eigenlijk niks anders dan 7-10 stoelen in een kooiconstructie op vier wielen met een superkrachtige motor. Als we allemaal in onze 4-puntsgordel zijn gegespt, wordt er gas gegeven en jagen we de eerste duinhelling op. Eenmaal de helling beklommen volgt bijna altijd weer de even steile afdaling. Deze ervaring kun je vergelijken met de Python van de Efteling. Na het nodige gescheur, stoppen we boven een duin en worden de meegebrachte "boarden" uitgeladen. Na enige instructie suizen de eerste waaghalzen naar beneden. Uiteindelijk ondergaan alle groepsgenoten op mij en een ander na deze waaghalzerij. Heb een goed argument om niet mee te doen...........wie legt anders deze zandhapperij vast op foto? Op wat schaaf- en blauwe plekken na, raakt niemand gewond. Wel sneuvelt het fototoestel van Frank (letterlijk gevuld met zand) en de zonnebril van Maria/Marlies. Voor filmpjes van buggies en sandboarding, click op de volgende link: http://nl.youtube.com/results?search_query=Huacachina+buggy+sandboarding&search_type=&aq=f
sandboarden

Overigens............het duinlandschap zelf is ook fantastisch om vast te leggen. Je hebt het idee dat je midden in de Sahara zit. Geinstalleerd boven op een duin zien we de zon ondergaan en gaan we snel terug, want met het verdwijnen van de zon zakt de temperatuur ook behoorlijk. Het is gewoon koud!!

Om een uurtje of zeven komen we aan op de plaats van overnachting. Noodgedwongen moeten we daar ook eten. De culinaire experience van de lunch wordt niet herhaald..........vanavond de andere kant geproefd van het spectrum. Na een spelletje Yatzee vroeg het bed ingedoken.

Dag 3: Ica - Nazca

Na een onrustige nacht weer vroeg op. Met de bus gaan we naar Nazca (ongeveer 3 uur rijden), bekend om de intrigerende Nazca-lijnen. De herkomst en functie van de Nazcalijnen zijn tot op heden nog steeds een groot mysterie. Sommige lijnen stellen dieren voor, zoals o.a. een 90 meter grote aap en een 180 meter lange hagedis. Andere zijn lijnenpatronen, zoals kaarsrechte kilometerslange lijnen en gigantische driehoeken. Er zijn diverse theorieën over de functie en achtergrond van deze lijnen. De meest plausibele theorie is misschien wel die van Dr. Maria Reiche, een Duitse wiskundige, die een groot deel van haar leven gewijd heeft aan de bestudering van deze lijnen. Zij zegt dat de tekeningen deel uitmaken van een astronomische kalender. We stoppen bij een 12 meter hoge uitkijktoren aan de kant van de weg waar we een drietal figuren kunnen bewonderen.

De weg naar Nazca vanuit de uitkijktoren

Deze dag bezoeken we het kerkhof van Chauchilla (een tiental gaten in de grond midden in een woestijnvlakte, waarin een aantal gemummificeerde lijken liggen met de nodige losse botten, potten en pannen), een ex-golddigger en een werkplaatsje waar allerlei producten van klei worden gemaakt.

de vlakte bij Chauchilla

De graven

Mummie nr 3

Mummie nr 5

's Avonds gaan we eten in een nabijgelegen restaurant met een show van een Peruaanse orkestje en een Afrikaanse (!?) dansgroep.

Dag 4: Nazca - Arequipa

Vanmorgen vroeg uit de veren. We gaan vliegend de Nazca-lijnen bekijken. We worden op het ergste voorbereid: bumpsy vlucht, gevaar van misselijkheid/overgeven en lange wachttijden (van een stel Duitsers hoorden we gisteren dat zij ruim 3 uur op het vliegveld hadden gewacht, en uiteindelijk het niet doorging). Wat niet helpt is het bericht dat in 2007 een vliegtuigje vol met Franse toeristen is neergestort. Het gerucht gaat dat dit het gevolg was van een lege(?!) tank. De wachttijd valt mee. Een uur later dan gepland vertrekken we naar het vliegveld. We hebben geluk. Onze groep kan meteen de lucht in. Verdeeld in groepjes van vijf man worden we in kleine Cesna's gepropd. Zit voorin, naast een toch wel erg jong (wsch ex-coca) pilootje. Een kort aanloopje en dan laten we de startbaan achter ons. Het fotograferen/bekijken van de lijnen vergt zowel van de piloot als de fotograaf/passagier de nodige skills. Bij elk figuur legt de piloot zijn vliegtuig eerst op de rechter en vervolgens de linker zijde.

Nazca lines

Nazca lines

Tijdens deze manoevres geeft hij uitleg waar je moet kijken (handig!), maar ook is hij in staat om contact met de grond te houden en zijn mobieltje te bedienen. De passagier probeert zijn eten binnen te houden, zijn/haar fototoestel te focussen en stil te houden en gelijktijdig van dit alles te genieten. De hele trip duurt ongeveer 40 minuten. Op de terugweg vliegen we over het stadje Nazca en stappen even later (de een wat bleker als de ander) veilig het vliegtuig uit.

Nazca vanuit de lucht

De rest van de dag wordt op de bovenste etage van een restaurant aan het centrale plein van Nazca, de internetwinkel en de patio/binnenplaats van het hotel doorgebracht. 's Avonds vertrek met de bus.
Cruz del sur-bus