reisverslag vakanties aldwin: Husky safari Lapland/Finland (Askja): 13 t/m 20 maart 2016

Inleiding
Op de bucketlist van mij en Marc stond al heel lang een meerdaagse huskysafari naar Lapland. Om allerlei redenen werd deze trip telkens uitgesteld, maar in december 2015 werd de knoop doorgehakt. Voorjaar 2016 moest het gaan worden. Wij wilden graag in plaats van de gebruikelijke best-of-Lapland formule (dag sneeuwscooter, dag husky slee rijden, dag ijsvissen etc) meerdere dagen weg met een huskyslee. Wij vonden een geschikte reis bij Askja: de 7-daagse huskysafari in Noord-West Lapland inclusief 5 daagse trekking met de hondenslee en overnachting in wildernishutten. De reis werd aan onze wensen aangepast met een hotel overnachting voor- en na de trip en een extra dag bijgeboekt om een dagdeel met de sneeuwscooter op pad te kunnen.

Route-kaart

Vertrek
Op 13 maart vlogen Marc, zijn vriendin Ingrid en ik met een rechtstreeks vlucht van Amsterdam naar Kittilä (boven de poolcirkel in Finland). Na een vlucht van drie uur arriveerden we in Finland (één uur tijdverschil met Nederland) waar we werden opgepikt met een taxibus en bij het hotel Harriniva, Muonio werden afgeleverd (http://www.harriniva.fi/en/). Het hotel was prima met zeer vriendelijk personeel.

Hotel Harrinivia

Die middag konden we onze uitrusting ophalen voor de 5-daagse huskysafari in de equipment room. Met onze armen vol met kleding en slaapzakken keerden we terug op onze kamer. Die middag rustig aangedaan en vroeg naar bed.

Huskysafari
De volgende dag maakten we kennis met de groep en de gids. De groep bestond naast ons drietal uit twee Zwitserse vriendinnen en een Duits echtpaar. Piita was onze gids gedurende de trip. De instructievideo behandelde onderwerpen zoals hoe de besturing van een slee werkt en welke handsignalen er gebruikt worden (vertrek, pas op, stoppen, probleem) tijdens de tocht. Vervolgens deden we alle noodzakelijke kledingstukken aan: thermisch (lang) ondergoed, skibroek, dikke parka, wollen sokken en sneeuwboots, vilten handschoenen met daaroverheen gevoerde leren wanten, op het hoofd een balaclava en bontmuts en tot slot een zonnebril ter bescherming van de ogen.

uitrusting

Daarna liepen we in optocht naar de huskyfarm die naast het hotel was gelegen om kennis te maken met onze honden voor de komende vijf dagen.

Bij de farm

Ieder had een eigen slee met vier of vijf honden. De bagage werd op de slee vervoerd en zelf stond je achterop de slee. Sturen doe je door in de bocht aan één zijde van de slee te gaan hangen. Remmen gebeurt met één of beide voeten door middel van twee ijzeren pinnen. De eerste uitdaging was direct een scherpe bocht bij vertrek, waarbij direct drie groepsleden uit de bocht vlogen.

Gedurende de dag werden we steeds vaardiger met het besturen van de slee. Het landschap waar we door heen kwamen bestond uit vlakten afgewisseld met heuvels, bevroren meren en heel veel bomen. Heuvelafwaarts was het een kwestie van tijdig remmen en bij heuvelopwaarts moest er regelmatig worden gestept cq meegeduwd.

Onderweg

Na aankomst bij een hut was er een vast ritueel: honden aan de ketting leggen, eten geven en stro voor de slaapplaatsen van de honden regelen, water halen en hout verzamelen voor het haardvuur.

Voedsel voor de honden hakken

Poep opruimen

Daarna de sauna in terwijl Pitta een heerlijke twee gangen diner voor ons bereidde.
De hutten waren basic, meestal één ruimte waarin een tafel stond met aantal banken, een open haard, een fornuis gestookt op hout. De hutten waren uitgerust met stapelbedden, 1-persoonsbedden of een matrasje op de grond. Er was geen elektriciteit of stromend water aanwezig. (Drink)water werd uit een wak uit een meer gehaald.

Tussen negen en tien uur 's avonds gingen we naar buiten om het Noorderlicht te bewonderen. Ik kende het Noorderlicht van de foto's maar in real life is het iets minder spectaculair. Maar niet getreurd, elke avond was er wel iets te zien.

Noorderlicht (gemaakt door Marc)

We lagen er elke avond vroeg in. 's Nachts naar de WC was geen pretje......het was een composttoilet buiten. En dat bij een temperatuur van -20 graden.
Elke ochtend was er ook vast stramien. We werden gewekt door de geluiden van Pitta die het ontbijt verzorgde. De rugzakken werden ingepakt, gevolgd door het ontbijt, het opruimen van de hut, poep scheppen buiten, water en hout aanvullen, honden inspannen en vervolgens gingen we dan weer op weg.

De condities waren vrij zwaar. Door eerdere dooi en koude nachten waren veel paden verijsd en hobbelig. Je moest hard werken om op de slee te blijven. Bij het begin van de trekking was de dagafstand maar 25 kilometer, maar dat werd steeds langer. De laatste dag legde we ruim 40 kilometer af per slee.

Onderweg hadden we regelmatig korte stops om de honden uit te laten rusten of voor een fotomoment. Rond lunchtijd hadden we een langere break terwijl Piita op een open vuur onze lunch bereidde, wat ze fantastisch kon.

Lunchdag 5

Lunch dag 3

Na vijf dagen op de slee en vier overnachtingen in wildernishutten kwamen we weer terug in de bewoonde wereld. Er is dan niks fijners dan een echt bed, warme douche en wifi.

Tocht met de sneeuwscooter
De dag na terugkomst in Muonio hadden Marc en ik nog een sneeuwscooter gehuurd om ook dit eens mee te maken. Ruim 400 kilo zwaar en met meer dan 120 pk onder je, kunnen deze dingen meer dan 120 kilometer per uur gaan. Dat lukt niet heuvel op en af en op allerlei sluipwegen, maar de 100 km/uur was wel mogelijk op de bevroren meren. Een hele belevenis! Onderweg een stop gemaakt in Torassieppi, waar we een ijshotel bezochten. 's Avonds afsluitend diner in het hotel met onze groep.

Pup

Terug naar huis
's Morgens in alle vroegte vertrokken we naar het vliegveld. Via Ivalo (honderd kilometer ten noorden van Kittilä) vlogen we terug naar Amsterdam waar ik werd opgehaald door Anita en Feline.